سخنرانی استاد حق شناس با عنوان نقش دعا در سیر معنوی

سخنران استاد حق شناس

دعا برای گشایش قلب

«وقال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم اذا اراد الله بعبد خيراً فتح له قفل قلبه».[1]

دیشب در عالم رؤیا به بنده گفتند که به یک شخصی که اینجا نشسته است و بسیار مرد خوبی است، باید بگویی که برای تو دعا بکند؛ تا قفل قلبت گشایش پیدا بکند. بنده هم به آن شخص گفتم که من از شما تقاضای دعا دارم. همه به هم محتاجیم. و به ایشان تذکر دادم که یک چنین سمتی از عالم غیب به شما اعطا شده است، کلاس شما را عوض کرده اند.

معصوم هم محتاج دعاست

امام سجاد علیه السلام همیشه دعا می کرد که پروردگارا! مهر و محبت مرا در قلوب مومنین بیانداز. امام علیه السلام هم محتاج دعاست. پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم هم محتاج دعاست. سید جزائری (ره) در شرح صحیفه به این موضوع اشاره کرده است. شما هم باید در حال مراقبه باشید و گوش و چشم و زبانتان را حفظ کنید؛ تا اینکه دعای شما هم موجب گشایش قلب ما بشود. یک صلوات بفرستید

راه رفتن به کلاس بالاتر در سلوک

بعد از این رؤیا به این حدیث برخوردم که «قال رسول الله صلی الله عليه وآله وسلم اذا اراد الله بعبد خيرا فتح له قفل قلبه».[2] ممکن است قلب ما سابقاً باز بوده؛ ولی فعلاً برای مقامات بالا قفل است. «من عمل بما علم ورثه الله علم ما لايعلم».[3] هر کس به آنچه که یاد گرفته است، عمل بکند؛ پروردگار علم مرتبه ی بالا را به او عنایت می کند. شخصی عرض کرد: یابن رسول الله! چرا ما به کلاس دوم و سوم نمی رسیم؟ حضرت فرمودند: برای این است که درکلاس اول به گفته ها عمل نکرده اید. ندانستن برنامه ی کلاس دوم برای این است که به برنامه ی کلاس اول عمل نکرده اید . چقدر حدیث قشنگی است!

آثار گشایش قلب (ایمان خالص به ماوراء طبیعت)

بعد حضرت می فرماید: «وجعل فيه اليقين و الصدق».[4] بعد از آنکه قفل قلب باز شد؛ ایمانی می دهند که به ماوراء عالم طبیعت علم پیدا بکند، ایمانی که از قبیل دو دو تا چهار تاست؛ نه ایمانی که مشوب با شک باشد. صدق و راستی در قلب او می نهند. «وجعل فيه اليقين والصدق».[5] «الهمه اليقين».[6]

آثار گشایش قلب (هشدار به درستی یا نادرستی راه)

«وجعل قلبه واعياً لما سلک فيه».[7] دوم هم به قلب و دل او هشدار می دهند که این راهی که میروی، درست است یا نه؟ باید انسان در تحت رهبری استاد باشد.

آثار گشایش قلب (قلب سلیم- چشم و گوش بصیرت)

«وجعل قلبه سليما».[8] قلب سلیم به او می دهند. یعنی در قلب او فقط پروردگار است و غیر خدا را به نظر طریقی و طولی می بیند. توجه اش را از غیر حق منصرف می کند، زیرا می داندکه﴿ماعندکم ينفد و ما عندالله باق﴾.[9] «وجعل اذنه سميعة و عينه بصيرة».[10] چشم وگوش دل او را باز می کنند. یک صلوات بفرستید.

میرزا حبیب الله خراسانی[11] می گوید:

• سالها در جهان زیستم منره نبردم که کیستم من

یعنی خودم را درک نکرده ام. اگر بخواهی خودت را درک کنی؛ باید روش دیگری انتخاب بکنی. زبانت باید لال باشد، گوشت کر و چشمت کور. زبان، لال از غیر خدا، گوش، کر از شنیدن غیبت، اهانت و توهین و چشم هم کور از دیدن غیر حق باشد.

• سالها در جهان زیستم منره نبردم که کیستم من
• چند پرسی ز من چیستم مننیستم نیستم نیستم من

خدا رحمت کند آقا سید عبدالهادی[12] را که گفت: من هیچ بن هیچ بن هیچ..

• تا بدانجا رسید دانش منکه بدانم همی که نادانم

چگونگی قدم برداشتن در راه خدا

• سخت در دام تشویش ماندهیک قدم پس یکی پیش مانده
• خسته و زار و درویش ماندهبینوا با دل ریش مانده

ای خدا ره سوی خود گشایم

چندین سال باید درب خانه ی پروردگار را بزنی، تا انشاء الله در باز شود، داداش جون!

آن قدر موعظه می کنم، تا دریچه ی قلبت باز شود

لقمان حکیم وقتی موعظه می کرد؛ مردم توجه نداشتند. بعد پسرش را موعظه کرد. پسرش گفت: پدرجان! این مواعظ در قلب من هم اثر نمی کند! حضرت لقمان فرمودند: آنقدر می گویم تا دریچه ی قلب تو باز شود و حکمت در آن مستقر شود. «احکم سفينتک فان بحرک عميق».[13]

اهل بیت ؛ تنها راه نجات

باید امیرمؤمنان علیه السلام و خمسه ی طیبه علیه السلام بیایند. مگر بدون یاری ایشان می شود اهل نجات بود؟! غیر ممکن است . شیطان و نفس اغفال می کنند. ما چه اعمالی داریم، داداش جون؟ نماز اول وقت ما کدام است؟ نماز شب ما چگونه است؟

ضرورت توشه برداشتن برای سفر قیامت

گردنه هایی در پیش داریم. «للقيامة خمسين موقفاً».[14] موقف نماز، حج، امر بمعروف، مظالم. امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «بقدر بعد سفرک استعد».[15] توشه ی سفر بردار که سفرت دور و دراز است.

گاهی به حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام وگاهی به قم می روی، اما اگر بخواهی به مشهد مشرف شوی؛ باید بار چمدانت بیشتر باشد، سفر حج بیشتر و ..

زیارت کربلا هم بدون اخلاص سودی ندارد!

«واخلص العمل فان الناقد بصير».[16] اینها فرمایشات حضرت لقمان است.

در عالم رؤیا وقتی به آن شخص گفتند: فقط یک زیارت مشهد در اعمالت نوشته شده است! گفت: زیارت کربلا هم داشتم. فرمودند: کربلایت خالص نبوده. وقتی که دوستت آمد و گفت: کربلا می آیی؟ گفتی: البته که می آیم، هم زیارت است و هم سیاحت! آیا این کلمه را گفتی؟ گفت: بله. گفتند: با قصد سیاحت، ثواب زیارت کربلایت از بین رفت.