14 مهر 1394, 11:47
استاد بهاءالدین خرمشاهى:
«...از طلاب طراز اول حوزه علمیه قم، در رشته معقول بود و شاگرد بزرگانى ازجمله امام خمینى(ره) و نیز آیتاللَّه رفیعى، ایشان به پدرم خیلى لطف داشتند و پدرم با تمام وجود به ایشان مهر و ارادت مىورزیدند و هر دو کلّه حاد و ذهن جویا و پویایى داشتند. هر دو بحّاث و خستگىناپذیر بودند ایشان به درخواست و اصرار پدرم گاه یک ماه و دو ماه قزوین و در منزل ما اقامت مىکردند. فلسفه علاقه مشترکشان بود. پدرم بیشتر اهل کلام و شریعت گراى شدید بود و استاد آشتیانى بیشتر اهل عرفان و طریقت گراى غیر رسمى. به قدرى همدیگر و درس و بحث و مسایل مشترک و مورد علاقه شان، بویژه مباحث عرفانى و گاه کلامى و گاه فلسفى را جدى مىگرفتند که زندگى عادىشان مختل مىشد، یعنى متوجه گذران و جریان عادى امور زندگى نبودند.»
او در جاى دیگر مىنویسد:
«استاد آشتیانى مردى فرزانه و فروتن بود. درباره هر وجه از وجوه حسن و هنر و کمالات او مىتوان مقالهاى یا رسالهاى نوشت.»
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان