ایمان و اخلاص

ایمان و اخلاص

سادات خسروشاهى که در خطّه آذربایجان زندگى مى کردند، به مردانى پاک، اصیل و با ایمان و اخلاص شهرت داشتند. از این میان، آیت الله سید احمد آوازه اش بلندتر و اخلاصش زبانزد بود. سید احمد در دوران جوانى که در قم حضور داشت، پا به مسیر عرفان گذاشت و در این راه تلاش هاى زیادى نمود و به مراحلى از سیر و سلوک نایل گشت. استاد وى در این طریق، مردى به نام آقا شیخ رضا بود که خود از انسان هاى بزرگ و پارسا به شمار مى رفت.

آیت الله آقا سید هادى خسروشاهى در این خصوص مى گوید: «درباره چگونگى سیر و سلوک و مراحل عرفانى برادر بزرگوارش که آیت الله اراکى به آن اشاره مى کند، شهید استاد مطهرى سخت پى گیر امر بود و حتى براى همین منظور، مشتاقانه به دیدار ایشان شتافت ولى اخوى اظهار نکرد و ظاهراً اکنون تنها آیت الله العظمى اراکى، آیت الله سید حسن بُدَلاْ و شیخ العرفاء، آیت الله میرزا حسن مصطفوى در این زمینه اطلاعاتى دارند... البته اخوى نکاتى در مورد استادشان به نام آقا شیخ رضا، به نگارنده آن هم پس از اصرار زیاد نقل کردند، با این شرط که به طور مکتوب جایى نقل نگردد. مرحوم اخوى اعتقاد عجیبى به این مرد ناشناخته داشت و وى را از اولیاءالله مى دانست و پس از فوت آقا شیخ رضا مى گفت: کمر من شکست و دیگر ره به جایى نبردم...»

در ارتباط با زهد و تقواى آیت الله سید احمد خسروشاهى، گفته شده است:

«آن مرحوم به خلف ارشدش حاج سید مرتضى آقا نقل فرموده که در نجف اشرف به نماز شب مواظبت داشتم. بعضى از شبها که به واسطه کثرت مطالعه دیرتر مى خوابیدم بیدار نمى شدم، هاتفى صدایم مى کرد: آقا، آقا! یا مى گفت: سید احمد، سید احمد! بیدار مى شدم، شخص هاتف را نمى دیدم، ولى پس از بیدار شدن مى دیدم که وقت نماز شب است. مى دانستم که مَلِکْ است، چنان چه در روایات وارد شده که مؤمنِ مواظب نماز شب را مَلِکْ بیدار مى کند اگر بخواب بماند.»^([5])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه