بذل مال و انفاق ماندگار

انفاق و دستگیرى از مستمندان و درماندگان، از دیگر ویژگى هاى اخلاقى آن فاضل ارجمند بود. وى در حد توان، دست فقیران و بینوایان را مى گرفت و گره از مشکلات آنان مى گشود. یار و یاور درماندگان و بى بضاعتان بود. نسبت به بینوایان، سخت دلسوز و فداکار بود و قدرت تحمّل رنج و عذاب آنان را نداشت. داشتن این روحیه، او را وادار کرده بود تا در سال 1326 ش. در رأس هیئتى جهت رسیدگى به امور سیل زدگان، به خرمشهرعزیمت کند و از نزدیک مصائب مردم و عشایر محروم آن شهر را مورد رسیدگى قرار دهد^[12].

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه