13 مهر 1394, 13:51
شیخ طوسى در کتاب غیبت، درباره تولد «صدوق» چنین نگاشته است :
«بسیارى از بزرگان قم نقل کرده اند که على بن حسین بن بابویه با دختر عموى خود ازدواج کرد ولى از وى صاحب فرزند نشد. نامه اى به شیخ ابوالقاسم حسین بن روح نوشت که از حضرت ولى عصر(عج) بخواهد تا براى او دعا کند که خداوند به او فرزند عطا فرماید از حضرت جواب آمد که از این همسر صاحب فرزند نمى شوى ولى بزودى با کنیزى دیلمى([1]) ازدواج خواهى کرد که خداوند از او دو فرزند فقیه به تو خواهد داد.([2])
شیخ صدوق خود نیز ماجراى دعاى حضرت ولى عصر(عج) و ولادت خود را در کتاب «اکمال الدین» آورده است و در ادامه نوشته است که هرگاه «ابوجعفر محمد بن على اسود» مرا مى دید که براى آموختن حدیث و علوم اهل بیت (علیهم السلام) با اشتیاق تمام به درس اساتید مى رفتم، مى فرمود : این میل و اشتیاق به علم آموزى که تو دارى جاى تعجب نیست، زیرا تو به دعاى امام زمان متولد شده اى.
به هر تقدیر این بشارت به «ابن بابویه» رسید و پس از مدتى در پى ازدواج با کنیزى دیلمى خداوند «محمد» را به او عطا فرمود که در آن سنین مایه امید و چشم روشنى پدر گشت و سپس پسر دیگرى به او داد و نامش را «حسین» نهاد.
«حسین بن على بن بابویه» نیز از دانشمندان و پس از پدر و برادرش «محمد» بزرگترین و معروف ترین شخصیت خاندان «بابویه» است.
[1] - دیلم نام طایفه اى بوده که در شمال ایران مى زیسته اند و مدتى بر قسمتهاى عمده ایران حکمرانى داشتند و به آنها دیلمیان مى گویند.
[2] -الغیبه، ص188.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان