14 مهر 1394, 11:47
آیت الله جعفر سبحانى در مورد تواضع و جامعیت وى مى گوید:
«آقاى آقا میرزا عبدالله خیلى متواضع بود. در مباحث علمى هم واقعاً ممکن نبود چیزى از ایشان پرسیده شود و مطلبى در آن باره نگوید، در نحو، لغت، شعر، تفسیر، تاریخ، به خصوص راجع به غرب.
یک خاطره دیگر هم بگویم، این را آقاى على اصغر مدرس که الان نود سالشان است، فرزند مدرس تبریزى صاحب ریحانة الادب که چندى قبل براى پدرش بزرگداشت گرفته بودند. مى گفت: من تبریز بودممجتبى مینوى و عدّه اى دیگر از غرب زده ها آمدند آنجا و گفتند که عصرى پیش شما مى آییم.
من با خود گفتم که آقا میرزا عبدالله را هم دعوت کنم. این ها نشسته بودند که آقا میرزا عبدالله در زد و آمد داخل. اینان به محض این که او را دیدند، گفتند این آخوند را کى دعوت کرده است؟
آقاى مجتهدى آمد و نشست، همه این ها هم قماش بودند و مشغول صحبت شدند، بدون آن که به آقاى مجتهدى محل بگذارند. یک بحثى شد که اوّلین روزنامه کى در ایران چاپ شده است. این ها یکى دو کلمه گفتند.
ایشان شروع کرد تاریخچه پیدایش روزنامه را در ایران، اوّلین روزنامه، دوّمین روزنامه، چند شماره، در تبریز، در تهران و... این ها بهتشان برد از این که مى دیدند که ایشان بدون مطالعه، تاریخ روزنامه نگارى را در ایران مى گوید.
موضوع دوّم... کم کم دست و پایشان را جمع کردند، پرسیدند: ایشان کیست؟
بعد از آن هر موقع که مجتبى مینوى به تبریز مى آمد به دیدن ایشان مى رفت. من هر موقع منزل ایشان بودم مجتبى آنجا بود. آقاى مجتهدى واقعاً انسان با کمالى بود.»[11]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان