26 اردیبهشت 1396, 22:48
از نظر قرآن دنيا محل مسابقه انسان هاست که در اين مسابقه، هم بر سرعت تأکيد دارد و هم بر سبقت جويی؛ يعنی حتی پيش از آنکه ديگری به فکرش برسد کار خيری بکند، شما فکرش را کرده و کار را کرده باشيد.
خداوند می فرمايد: و برای نيل به آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که پهنايش به قدر آسمان ها و زمين است و برای پرهيزکاران آماده شده است، بشتابيد؛ همانان که در فراخی و تنگی انفاق می کنند و خشم خود را فرو می برند و از مردم در می گذرند و خداوند نيکوکاران را دوست دارد؛ و آنان که چون کار زشتی کنند يا بر خود ستم روا دارند خدا را به ياد می آورند و برای گناهانشان آمرزش می خواهند و چه کسی جز خدا گناهان را می آمرزد و بر آنچه مرتکب شده اند با آنکه می دانند که گناه است پافشاری نمی کنند. (آل عمران، آيات 133 تا 135)
در اين آيات گفته شده که چگونه بايد شتاب و سرعت گرفت؛ اما مرد آن است که پيشگام در خيرات باشد و پيش از همه اقدام و عمل کند: فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ؛ پس در کارهای نيک بر يکديگر پيشی گيريد.(آل عمران، آيه 148؛ مائده، آيه 48)
برای سرعت و سبقت جويی نبايد آرام نشست، بلکه بايد آن قدر سرعت و سبقت گرفت که به نفس نفس افتاد. خداوند می فرمايد: وَ فِي ذَلِکَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛ برای اين بهشت های الهی و نعمت هايش مشتاقان بايد چنان بر يکديگر پيشی گيرند که به نفس نفس بيفتند.(مطففين، آيه 2)
وقتی اسبان در مسابقه سرعت می دوند تا از همديگر پيشی بگيرند چنان به نفس نفس می افتند که صداهای نفس هايشان شنيده می شود. کسی که در مسابقه دو شرکت میکند اين گونه است. اين آيه درصدد آن است که بگويد برای اينکه سرعت و سبقت به نهايت برسد بايد چنان باشيد که به نفس نفس بيفتيد؛ زيرا مقامات عالی هشت بهشت جز به تنافس و پيشی گرفتنی به دست نمی آيد.گمان نکنيد با سرعت معمولی می توانيد به اين بهشت ها و نعمت هايش برسيد. بلکه بايد همانند اوليای مقرب از معصومان(ع) چنان سرعت و سبقت بگيريد که به نفس نفس بيفتيد. پس به سوی کارهای خير با سرعت و پيشگامی تمام نفس زنان حرکت کنيد.
روزنامه كيهان، شماره 21570 به تاريخ 5/12/95، صفحه 8 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان