15 دی 1388, 0:0
بنا به نقل مفسرین و مورخین عامه و خاصه آیات زیادى (بیش از سیصد آیه )درباره ولایت على(علیه السلام) و فضائل و مناقب آن حضرت در قرآن کریم آمده است که نقل همه آنها از عهده این پاسخ خارج است لذا ما در اینجا فقط به نقل چند مورد از کتب معتبره اهل سنّت اشاره مى نمائیم:
1 ـ آیه تبلیغ: ابو اسحاق ثعلبى در تفسیر خود و طبرى در کتاب الولایة و ابن صبّاغ مالکى و همچنین دیگران نوشته اند که آیه تبلیغ یعنى آیه 67 سوره مائده «یا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ...» درباره على(علیه السلام) نازل شد و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) دست على(علیه السلام) را گرفت و فرمود: «مَنْ کُنْتَ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ اَللّهُمَّ و الِ مَنْ والاهُ...[1]».
2 ـ آیه ولایت: عموم مفسّرین و محدّثین مانند فخر رازى و نیشابورى و زمخشرى و دیگران از ابن عباس و ابوذر و سایرین نقل کرده‌اند که روزى سائلى در مسجد از مردم سؤال نمود و کسى چیزى به او نداد على(علیه السلام) که مشغول نمار و در حال رکوع بود با انگشت دست راست اشاره به سائل نمود و سائل متوجه شد و آمد انگشتر را از دست او خارج نمود و آیه 55 سوره مائده «إِنّما وَلِیُّکُمُ الله وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ امَنُوا الَّذینَ یُقیمونَ الصَّلوةَ و یُؤتُونَ الزَّکوةَ وَ هُمْ راکِعُون» نازل گشت یعنى ولى و صاحب اختیار شما فقط خدا و رسول او و مؤمنینى هستند که نماز را بر پا مى‌دارند و در حال رکوع زکات مى دهند. در آن حال رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) از سائل پرسید: آیا کسى به تو چیزى داد؟ سائل ضمن اشاره به على(علیه السلام) عرض کرد: این انگشتر را او به من داد[2].
3 ـ آیه اطاعت: یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اَطیعُوا الله و اَطیعُوا الرَّسُولَ وَ اوُلى الاَْمْرِ مِنْکُمْ یعنى اى مؤمنین خدا و رسول او و صاحبان امر از خودتان را اطاعت کنید[3].
شیخ سلیمان بلخى و دیگران نوشته اند که این آیه درباره امیرالمؤمنین نازل شده و منظور از اولى الامر، ائمّه از اهل بیت اند[4].
4 ـ آیه تطهیر: در تفسیر طبرى و فخر رازى و همچنین در کتب دیگر اهل سنّت نقل شده است که آیه تطهیر: «اَنَّما یُریُد اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً[5]»، در خانه ام سلمه بر پیغمبر اکرم(علیه السلام)نازل شده و آن حضرت فاطمه و حسنین و على(علیهم السلام) را جمع کرد پس گفت: «اَللّهُمَّ هؤُلاءِ اَهْلُ بَیْتى فَاذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تطهیرا»، یعنى خدایا اینها اهل بیت من هستند پلیدى را از اینها دور گردان و به تطهیر خاصى پاکشان فرما.
ام سلمه گفت: یا رسول الله من هم جزو آنها هستم؟ حضرت فرمود: تو جاى خود دارى و زن خوبى هستى (اما مقام اهل بیت
مرا ندارى)[6].
5 ـ آیه مَوَدّت: «قُلْ لا اَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلاّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى[7]»، یعنى اى پیغمبر در برابر زحمات تبلیغ رسالت بمردم بگو من از شما اجر و مزدى نمى خواهم مگر دوستى نزدیکانم را.
زمخشرى در تفسیر کشّاف و گنجى شافعى در کفایة الطالب و دیگران نوشته اند که چون آیه مزبور نازل شد به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) گفتند یا رسول الله: «وَ مَنْ قَرابَتُکَ هؤُلاءِ الَّذینَ وَجَیَتْ عَلَیْنا مَوَدَّتُهُمْ؟ قالَ عَلِىٌّ و فاطِمَةُ وَ ابْناهُما»، یعنى نزدیکان شما که دوستى آنها بر ما واجب است چه کسانى اند؟ فرمود على و فاطمه و دو پسرشان[8].
همان طورى که ذکر کردیم آیات زیادى درباره ولایت و امامت حضرت على(علیه السلام) وجود دارد که ما به طور خلاصه به ذکر چند نمونه بسنده نمودیم.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان