عن ابی عبدالله (ع) قال: «مَنْ عادَ مَرِیضاً شَیَّعَةُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ حَتّی یَرْجِعَ إِلی مَنْزِلِه».

کیفیت عیادت

پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) درباره کیفیت عیادت بیمار مىفرماید: عیادت مریض هنگامى کامل مىشود که هرگاه یکى از شما خواست از مریضى عیادت کند، دستش را بر او بگذارد و بگوید حالت چطور است و شب و روز شما چگونه مىباشد.⁽³⁾

و در حدیث دیگرى امیرالمؤمنین(علیه السلام) کیفیت عیادت مریض را این گونه بیان کرده: مىفرماید: اجر بزرگ براى عیادت کننده مریض نصیب آن کسى خواهد بود که نشستن در نزد مریض را طول ندهد (زیرا ممکن است حال گفت و شنود را نداشته و یا حالت اضطرار داشته باشد) مگر اینکه خود مریض از عیادت کننده تقاضاى نشستن بیشتر را کرده و ماندن او را دوست بدارد.⁽¹⁾

عیادت بیمار عیادت خدا است

از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمود: موقعى که قیامت به پا گردد، بندهاى را خطاب کنند که به سوى پروردگار خود بشتابد. پس در آن هنگام خداوند از او به آسانى حساب رسى کرده مىفرماید: اى مؤمن چرا هنگامى که من مریض شدم به عیادتم نیامدى؟ آن مؤمن در جواب گوید: پروردگارا تو خداى من و من بنده تو هستم و چگونه براى تو درد و رنج ممکن بود در حالى که زنده و جاویدى و هیچگاه درد و
مرضى نصیب تو نخواهد شد.

خداوند در جواب مىفرماید: کسى که مؤمن مریض را به جهت خوشنودى من عیادت نماید گویا در حقیقت مرا عیادت کرده.

سپس مىفرماید: فلانى فرزند فلانى را مىشناختى؟ مىگوید: آرى پروردگار من، خطاب مىشود: پس چرا هنگامى که مریض شد از او عیادت نکردى؟ زیرا اگر از او عیادت مىکردى همچنان بود که از من عیادت مىنمودى و آنگاه مرا در بالین او مىیافتى و اگر حاجتى از من مىخواستى هرآینه آن را برآورده ساخته به خاطر او رد نمىکردم.

خوانندگان عزیز آیا عملى بعد از واجبات مىتوان به این پایه از فضیلت و ثواب برسد که عیادت کننده بیمار مؤمن در حکم عیادت کننده خدا قرار گیرد و چنانچه کسى از روى بىاعتنایى بدیدار مؤمن بیمارى نشتابد در قیامت مورد توبیخ خداوند قرار گیرد؟

پس اگر جبرئیل آرزوى بشر بودن را به جهت دیدار بیماران داشته باشد گزاف نبوده حائز چنین اهمیتى مىباشد.

در اینجا به اصل بحث خاتمه داده و همچون بخشهاى گذشته به متفرقات این بخش مىپردازیم.

• 1 ـ مکارم الاخلاق ص 360
• 2 ـ مکارم الاخلاق ص 360