در مسند تدریس
آیت الله حمامی در زمان خود یکی از اساتید بنام حوزه ی بزرگ نجف اشرف بود. که حلقات تدریس فقهی و اصولی وی در مسجد هندی و مسجد جواهری و مدرسه بادکوبیه و منزل اش برگزار می شد و به خاطر حسن بیان و وسعت اطلاعات، شاگردان زیادی به دور وی از اقوام مختلف و از کشورهای گوناگون جمع می شدند، به طوری که بعد از ده ها سال تدریس درس خارج در جامع هندی، به خاطر عدم گنجایش آن مکان، مسجد جامع مراد را به نام آیت الله حمامی توسعه دادند تا فرزانگان زیادی از محضر وی بهره مند شوند.
فقیه بی نشان ما با وفات استادش آیت الله شیخ الشریعه، استادش در مسند تدریس خارج نشست و با ارتحال آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی در سال 1365 هجری قمری درس وی یکی از درس های پر رونق و پر جمعیت حوزه ی نجف اشرف گردید.[10]
خوشه چینان
شیخ جعفر حیدر فرزند شیخ باقر (1302 نجف ـ 1372 هجری قمری). نجف
سید مسلم فرزند محمود حلی (1401 هجری قمری).
سید محمد طاهر فرزند احمد حیدری کاظمی
سید محمد فرزند مهدی کاظمی (1414 هجری قمری)
سید عبدالزهراء فرزند حسین خطیب معروف
سید یوسف فرزند عبدالحسین آل الحلو نجفی
سید ابراهیم فرزند ساجد ابهری زنجانی
سید مرتضی فرزند موسی فیاض
علی فرزند حسین آل صغیر نجفی
سید محمد علی فرزند سید حسین حمامی (1415 هجری قمری)
عبدالله فرزند محمد علی
موسی فرزند کاظم آل عزالدین عاملی (1400 هجری قمری)
حسین فرزند مشکور حولاوی[11]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه