29 مهر 1396, 17:9
قال الجواد (علیه السلام):
«ِنعمَةٌ لاتُشکَرُ کَسَیِّئَةٍ لاتُغفَرُ»
(غررالحکم 6/441/10926)
امام جواد (علیه السلام) فرمود:
«نعمتى که سپاسگزارى نشود، مانند گناهى است که آمرزیده نشود»
پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم) در تعریف شکر مى فرماید:
«خصلتان من کانتا فیه، کان عندالله شاکرا صابرا: من نظر فى دینه الى من فوقه فاقتدى به ونظر فى دنیاه الى من هو دونه فشکرالله».
«دو خصلت است که در هر کس باشد، پیش خدا شکرگزار و صبر کننده محسوب مى شود: کسى که در دین خود به بالاتر از خودش بنگرد و به وى اقتدا نماید و در دنیایش به کسى که از وى پائین تر است بنگرد و خدا را شکر کند»
انسان شکرگزار، کسى است که در دین به بالاتر از خود بنگرد و به او اقتداء کند، و در امور دنیا به پائین تر از خود نگاه کند و شکرگزار خدا باشد. و اگر در امور دنیا به بالاتر از خود بنگرد، و بر آنچه از دست داده ، تاسّف بخورد، خداوند او را شکرگزار و صابر به حساب نمى آورد.
حضرت امام جواد (علیه السلام) در این حدیث عدم شکر نعمت از سوی بنده را همانند عدم مغفرت گناه از سوی خداوند می داند؛ چرا که همچنانکه اثر گناه با عدم استغفار بنده و عدم بخشش الهی از بین نمی رود، آثار و دوام نعمتهای الهی نیز با عدم سپاسگذاری انسان از نعمت های الهی از بین می رود. از آنجا که به فرموده قرآن کریم:
«لیس للانسان الا ما سعى»
«براى انسان جز سعى و کوشش او نیست»
لذا تلاش انسان به تفاوت درجات نعمت، متفاوت مى شود و مراحل شکرگزارى نیز، نسبت به همدیگر؛ مانند نعمت زندگى که خداوند به تمامى بشر از فقیر و غنى و زمامدار، ارزانى داشته ، تفاوت شایانى دارد. از قبیل آب و هوا، و عقل و اراده، و سلامتى، که اینها نعمتهاى دائمى براى بشر است . و اگر چیزى از آنها مختل و نابود شود، نظام زندگى بشر مختل خواهد شد.
یادداشت | رضا طراوت
یادداشت | سعید احمدی
یادداشت | حبیب‌الله اسداللهی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان