رجوع براى انذار

رجوع براى انذار

وى در سال 1363ق. به قم مهاجرت کرد تا مدارج علمى را طى کند و معارف دینى را بفهمد و پس از مدّتى بر او واجب شده بود که به شهر و دیار خویش بازگردد. از این رو، در سن 26 سالگى براى انذار قوم خویش از قم به تهران بازگشت.

استاد ضمن تحصیل در قم، از تدریس کتابهاى حوزوى غفلت نداشت و زکات درسهایى را که فراگرفته بود، به اهلش عطا مى کرد. اکنون هم که به تهران رفته، با توجه و همّت بیشترى، ثمره هجرت خویش را در اختیار طالبان علوم دینى قرار مى دهد. وى صبحها در مسجد امینالدوله بازار، به طلاّب، ادبیات و فقه یاد مى داد و بعد از ظهرها براى کسانى که شاغلند، کتابهاى حوزوى، مانند مطوّل، سیوطى، منطق و... تدرس مى کرد.

مدت کمى از این تدریس نگذشت که شیخ محمّدحسین زاهد، امام جماعت مسجد امین الدوله و مدرّس معروف تهران به علّت کهولت سن از میرزا احمد تقاضا کرد که وى شبها بعد از نماز مغرب و عشا، به جاى او در مسجد منبر برود. استاد هم تا پایان عمر استاد (21 محرم 1372ق.)، شبها در این مسجد، تفسیر قرآن را به حاضران تعلیم مى داد. استاد در این باره مى فرماید:

«شب اوّلى که بعد از نماز منبر رفتم، مرحوم زاهد بعد از منبر به من طیّب الله گفتند: آیت الله شیخ عبدالکریم حق شناس (از استادان علم اخلاق تهران) به من فرمودند: ایشان به احدى طیّب الله نمى گوید. مرحوم زاهد از اوّل تا آخر منبر مى نشستند و گوش مى دادند و این براى من مایه افتخار بود. یادم هست شب اوّل ماه رجب بعد از نماز منبر رفتم ایشان از درون محراب فرمودند: دادش جون! مسائل ماه رمضان را شروع کن (به خاطر این که براى ورود به ماه رمضان، باید در این ماه مردم با مسائل کاملاً آشنا باشند».

استاد در این مرحله هم دست از تحصیل برنداشت و نزد آیت الله حاج سیّد احمد خوانسارى و آیت الله محمّدرضا تنکابنى^[8] به تحصیل مشغول بود

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه