تروریسم، ترورگری terrorism

تروریسم، ترورگرترس، وحشت، تروریسم دولتی، ابزارهای نظامی، گروه‌های چریکی، شبه نظامی، کوبا، فیدل کاسترو، ارنستو چه گوارا، گروه‌های آنارشی�

نویسنده : حسن علی زاده

تروریسم که از ریشه لاتینی «terrorK» به معنای ترس و وحشت گرفته شده است، به رفتار و اعمال فرد یا گروهی اطلاق می‌شود که از راه ایجاد ترس و وحشت و به کار بستن زور می‌خواهد به هدف‌های سیاسی خود برسد و هم‌چنین کارهای خشونت آمیز و غیر قانونی حکومت‌ها برای سرکوبی مخالفان خود و ترساندن آنان نیز در ردیف تروریسم قرار دارد که از آن به عنوان «تروریسم دولتی» یاد می‌شود. ترورگری روش حکومت‌هایی است که با بازداشت و شکنجه و به کار گیری انواع روش‌های خشن پلیسی، مخالفان خود را سرکوب می‌کنند و یا روش دسته‌های راست یا چپی است که برای افکندن یا هراساندن دولت، به آدم‌کشی، آدم دزدی و خراب‌کاری دست می‌زنند. از جمله افرادی که از ترور به عنوان یک عمل سیاسی مؤثر نام می‌برد، لنین است. او در کتاب «دولت و انقلاب» پس از بررسی راه‌های مختلف نابودی دستگاه دولت در نظام سرمایه‌داری نتیجه می‌گیرد که بهترین شیوه درهم شکستن سلطه دولت‌های سرمایه‌داری، استفاده از ابزارهای نظامی و راه‌های تروریستی می‌باشد. بدین منظور او پیشنهاد می‌کند که باید یک حزب مخفی از انقلابیون پیشرو و حرفه‌ای تشکیل یابد که هدف آن حمله نظامی به پرسنل سیاسی و دستگاه‌های دولتی باشد. در واقع لنین را می‌توان بنیانگذار تروریسم بین‌المللی جدید دانست. بعدها تحت تاثیر اندیشه‌های او، گروه‌های چریکی و شبه نظامی خلقی زیادی پیدا شدند که در برخی از کشورها نظیر کوبا، تحت رهبری اشخاصی چون «فیدل کاسترو» و «ارنستو چه گوارا»، این گروه‌ها توانستند حکومت را ساقط کرده و خود جانشین آن شدند. از دیگر گروه‌هایی که برای رسیدن به اهداف خود، از شیوه‌های ترور و کشتار مخالفین استفاده می کردند، می‌توان گروه‌های آنارشیستی را نام برد. در بررسی انقلاب فرانسه، از مه 1793 تا ژوئیه 1794 را دوره «حکومت ترور» می‌خوانند؛ زیرا در این دوره، هزاران تن را با «گیوتین» گردن زدند. در ایران، به خصوص پس از انقلاب مشروطیت، چند دسته ترورگر چپ و راست پیدا شدند که ترور شخصیت‌های سیاسی را روش خود قرار دادند. هم‌چنین برخی از مخالفین نیز مانند «میرزاده عشقی» شاعر معاصر و «محمد مسعود» روزنامه نگار معروف دوره رضا شاه که وجود آنها خطری برای بقا و دوام حکومت وقت دانسته می‌شد، از طریق ترور به قتل رسیدند.