آیا در خواست شفاعت از اولیاء مایه شرک نیست و نوعی پرستش آنان به شمار نمی رود ؟

پرسش:

آیا در خواست شفاعت از اولیاء مایه شرک نیست و نوعی پرستش آنان به شمار نمی رود ؟

پاسخ:

اعتقاد به شفاعت اولیای الهی در روز رستاخیز، از اصولی است که کسی در آن شک و تردید ندارد و همه فرق اسلامی به شفاعت پیامبران و به ویژه پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) اعتقاد راسخ دارند. تنها اختلافی که پس از ظهور ابن تیمیه در قرن هشتم و محمد بن عبد الوهاب در نیمه‌های قرن دوازدهم هم پیش آمد، این بود که آیا می‌توان در این جهان نیز از شفیعان واقعی در خواست شفاعت کرد؟ اصولا "استشفاع" یعنی طلب شفاعت، در کتاب‌های حدیثی و تفسیری به معنی در خواست دعا وارد شده است. مثلا بخاری، محدث معروف اهل سنت در صحیح خود بابی را با این عنوان آورده است: « هرگاه مردم در هنگامی قحطی از پیشوایان خود بخواهند که برای آنان از خدا باران بطلبد، نباید در خواست آنان را رد کند ». در خواست دعا از مومن از امور پسندیده است، چه رسد به انبیاء و اولیاء. از این گذشته، برخی از یاران پیامبر از خود آن حضرت در زمان حیات و یا پس از در گذشت ایشان در خواست شفاعت می کردند. برای مثال: وقتی پیامبر گرامی ( صلی الله علیه و آله ) در گذشت، بدن مبارک او را با پارچه ای پوشانیده، منتظر بودند که مسلمانان در کنار مسجد گرد آیند تا مراسم « تجهیز » و تغسیل و نماز و تدفین انجام گیرد. در این هنگام، وقتی ابو بکر وارد خانه پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) شد،پارچه را از چهره پیامبر بر گرفت، خود را روی پیکرش افکند. اورا بوسید و چنین گفت:پدر و ماردم فدای تو باد! تو در زندگی و پس از مرگ پاک و پاکیزه هستی. ما را ای محمد نزد خدایت یاد کن و ما را به خاطر داشته باش. جمله‌ « اذکرنا عند ربک » جز در خواست شفاعت چیزی نیست . مرکز پاسخگو: کتاب گزیده راهنمای حقیقت، آیت الله شیخ جعفر سبحانی 1-سیره حلبی ، ج 3 ص 474 ، چاپ دار المعرفه ، بیروت.