كلمات كليدي : سازمان همكاري اقتصادي آسيا-اقيانوسيه، آ سه آن، اپك، تجارت بين الملل
نویسنده : فريد اسماعيليان
به سازمانی اقتصادی که متشکل از 21کشور منطقه آسیا و اقیانوس آرام است، اپک (سازمان همکاری اقتصادی آسیا-اقیانوسیه)گفته می‌شود.
تکوین اپک به شرایط خاص اواخر دهه 1980برمی‌گردد.اتحادیه اروپا سعی داشت به "اتحادیه گمرکی"و تشکیل "بازار واحد اروپایی"قدرت بدهد؛ کانادا و ایالات متحده امریکا در مورد گسترش منطقه آزاد تجاری به‌شکل نفتا با یکدیگر مذاکره می‌کردند و همزمان مذاکرات "دور اروگوئه"فعّال شد.در این ایام، اقتصادهای آسیایی احساس می‌کردند که از وجود پیمان تجاری منطقه‌ای در دوره‌ای که نظام تجاری چندجانبه به‌عنوان یک تهدید جدی شکست خورده است، محروم مانده‌اند.همچنین استرالیا نگران آن بود که از بدنه منطقه‌ای آسیا که مالزی آن‌را پیشنهاد داده بود، دور مانده است.[1]
در ژانویه 1989بای هاوک نخست وزیر وقت استرالیا خواستار همکاری اقتصادی مؤثرتر منطقه آسیا-اقیانوسیه (اقیانوس آرام) شد. به‌دنبال آن، در کانبرا پایتخت استرالیا وزرای خارجه کشورهای استرالیا، کانادا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین، اندونزی، مالزی، تایلند، سنگاپور، برونئی دارالسلام و زلاندنو جمع شده و سازمان همکاری اقتصادی آسیا-اقیانوسیه (Asia–Pacific Economic Cooperation) را که به اپک معروف است، تأسیس کردند. دبیرخانه و مقرّ این سازمان در شهر سنگاپور پایتخت این کشور قرار دارد و سران اپک در اجلاس سالیانه این سازمان، مطابق رسوم ملی کشور میزبان لباس می‌پوشند.[2]
اپک (APEC)یکی از عمده سازمان‌های منطقه‌ای است؛ که تجارت آزاد را به‌شدت ترویج کرد و دارای سریع‌ترین رشد اقتصادی در بین تمام پیمان‌های منطقه‌ای جهان است؛ به‌عبارتی، قدرتمندترین از لحاظ اقتصادی و وسیع‌ترین از لحاظ جغرافیایی است.جمعیّت ساکن در کشورهای عضو اپک بیش از 2 میلیارد و 400 میلیون نفر است.[3]
اعضای اپک[4]
نخستین اجلاس اپک با دوازده عضو، در سال 1993در جزیره بلیک سیاتل برگزار شد.استرالیا، کانادا، ژاپن، نیوزیلند و ایالات متحده آمریکا و کره جنوبی شش عضو از کشورهای صنعتی بودند و شش عضو دیگر را اعضای آ.سه.آن (اندونزی، مالزی،فیلیبپین، سنگاپور، تایلند و برونئی درالسلام)، تشکیل می‌دادند. در سال 1996نه عضو دیگر (چین، هنگ کنگ، تایوان، مکزیک، گینه نو، شیلی، پرو، روسیه و ویتنام) به این اتحادیه پیوستند؛ تا اعضای این اتحادیه به 21 کشور برسد.
عضویت در اپک[5]
سه معیار تأیید پذیرش عضویت در اپک وجود دارد:
1- کشور متقاضی باید در کنار اقیانوس آرام باشد؛
2- ارتباطات نزدیکی با اعضای پذیرفته‌شده اتحادیه داشته باشد؛
3- هدف آزادسازی تجاری تا سال 2020 را بپذیرد.
اهداف اپک[6]
1.حفظ رشد و توسعه کالاهای تولیدی ملت‌های منطقه و درنتیجه رشد و توسعه اقتصاد جهانی؛
2.ارتقای درآمد اقتصادی منطقه و جهان؛ که از ارتباط متقابل اقتصادی از جمله جریان آزاد کالا، خدمات، سرمایه و فناوری حاصل می‌شود؛
3. توسعه و تقویت سیستم تجارت آزاد چندجانبه به‌نفع اقتصاد منطقه و اقتصاد کشورهای دیگر؛
4.کاهش موانع تجاری برای کالاها و خدمات و سرمایه‌گذاری بین اعضا؛ هماهنگ با اصول گات و بدون آسیب رساندن با دیگر کشورها.
کلیه فعالیت‌های اپک بر محور این اهداف می‌چرخد.
تشکیلات اپک[7]
اپک از یک دبیرخانه و سه نشست (اجلاس) تشکیل می‌شود:
1. دبیرخانه؛ در فوریه 1993 دبیرخانه اپک به‌طور رسمی شروع به‌کار کرد و میزبانی، مقر و ساختمان آن‌را هم سنگاپور پذیرفت. ارائه خدمات فنّی، عملیاتی و مشورتی به اعضا و مجامع اپک در زمینه آسان و هماهنگ کردن مدیریت و اداره آن، وظیفه اصلی دبیرخانه است. دبیرکل اپک از میان مدیران اقتصادی کشورهای عضو برای یک سال انتخاب می‌شود.
2.نشست سران؛ عالی‌ترین سطح در نمودار سازمانی اپک نشست سران کشورهای عضو است؛ که همه‌ساله در یکی از کشورهای عضو برگزار می‌شود.
3.نشست وزیران؛ وزرای اپک در حقیقت بین مصوّبات، تصمیمات سران و فعالیت‌های مقامات عالی‌رتبه رسمی، نقش رابط و انتقال‌دهنده اطلاعات، اسناد و یا پیشنهادهای بین این‌دو را برعهده دارند.
4.نشست مقامات ارشد (SOM)؛ این نشست به‌طور منظم پیش از نشست وزیران برگزار می‌شود و این مقامات، پیشنهادهایی را براساس دستورالعمل‌ها و مذاکرات انجام‌شده در کمیته‌ها و گروه‌ها برای نشست وزیران آماده می‌کنند.
این سازمان دارای سه ناظر رسمی است که عبارتند از:
1) دبیرخانه آ سه آن؛
2) شورای همکاری اقتصادی اقیانوسیه (PECC)؛
3) دبیرخانه مجمع‌الجزایر اقیانوسیه (PIF).
کمیته‌ها و گروه‌های کاری[8]
سازمان همکاری اقتصادی آسیا-اقیانوسیه پنج کمیته و گروه کاری تخصصی دارد؛ که عبارتند از:
1.گروه کارشناسان همکاری فنون کشاورزی (ATC)؛ تأسیس این گروه کاری، در نشست رسمی اپک در اکتبر 1996مورد توافق اعضا قرار گرفت.هدف از ایجاد آن، توسعه همکاری در زمینه‌های حفاظت و بهره‌گیری مناسب از منابع ژنتیک نباتات وجانوران، مطالعه و بررسی کاربرد بیوتکنولوژیکی کشاورزی، بازاریابی، فرآوری، توزیع محصولات کشاورزی و آموزش و انتقال فن‌آوری کشاورزی است.
2.کمیته بودجه و تشریفات اداری (BAC)؛ این کمیته، به‌منظور ارائه مشاوره به مقام‌های ارشد اپک در زمینه امور بودجه، مسائل اداری و مدیریتی در سال 1993تأسیس شد؛ که بودجه عملیاتی اپک برای کمیته‌ها و گروه‌های کاری را بررسی و ارزیابی می‌کند و به بررسی و ارزیابی اقتصادی طرح‌های گروه‌ها می‌پردازد.
3.کمیته بازرگانی و سرمایه گذاری (CTI)؛ بر مبنای بیانیه اجلاس وزیران اپک در سیاتل آمریکا در سال 1993، کمیته بازرگانی و سرمایه‌گذاری اپک موجودیت پیدا کرد.هدف از ایجاد این کمیته، تدارک تسهیلات لازم برای توسعه مناسبات تجاری و آزادسازی فضای سرمایه‌گذاری در بین کشورهای عضو بوده است.
4.کمیته اقتصادی (EC)؛ بر مبنای تصمیمات اتخاذ شده در نشست نوامبر 1994و به منظور بررسی روندهای اقتصادی در کشورهای منطقه آسیا –اقیانوسیه، کمیته اقتصادی اپک تأسیس شد.این کمیته اهدافی مانند ارزیابی ظرفیت های اقتصادی و بررسی روندهای اقتصادی کشورهای عضو را دنبال می کند.
5.گروه سیاست‌گذاری برای شرکت‌های کوچک و متوسط؛ این گروه کاری در نشست لوس‌بانوس (فیلیپین)در سپتامبر 1996برای بازبینی فعالیت‌های شرکت‌های کوچک و متوسط کشورهای عضو اپک، به توافق اعضا رسید و مقرر شد که مرکز اپک برای مبادله فنّی و آموزش برای شرکت‌های کوچک و متوسط تأسیس گردد.
6.سایر گروه‌های کاری؛ شیلات، انرژی، توسعه منابع انسانی، فناوری و علوم صنعتی، حفظ و نگهداری از منابع طبیعی دریایی، ارتباطات و اطلاعات از راه دور، توسعه تجارت، حمل و نقل و همکاری فنّی-کشاورزی سایر گروه‌های کاری اپک را تشکیل می‌دهند.