ساده زیستى

ساده زیستى

وى از همان دوران کودکى شیوه سیر و سلوک را در رفتار و گفتار پدرش احساس کرده و رمز سعادت را در مفاهیم والایى چون: عبادت، تقوا، خدمت و قناعت یافته بود. از این رو با وجود فراهم بودن امکانات و ابزار رشد اقتصادى، از «رفاه گرایى» و «ثروت اندوزى» خوددارى مى کرد و تا لحظه وداع نیز به زرق و برق مادّیات علاقه نشان نداد!

استاد على دوانى مى گوید:

«... زندگى آن مرحوم نیز پر از فراز و نشیب بود(در دوره رضا خان پهلوى) زمانى که ایشان را خلع لباس کردند،^([50]) عهده دار غلط گیرى در یکى از چاپخانه ها شده بود تا زندگى اش را تأمین کند. آقاى راشد مناعت طبع داشت و حاضر نبود از هیچ راهى به وى کمک شود...»^([51]).

استاد سیّد جعفر شهیدى نیز مى گوید:

«... دغدغه دنیا و مادّیات را نداشت براى همین، در طول عمرش منزل مسکونى مناسبى به دست نیاورد... اگر آقاى راشد یک جواب آرى مى داد و یا سرى براى ثروتمندان و رجال دربارى تکان مى دادند و موافقت مى کردند که در مجالس ختم و روضه خوانى آنان منبر بروند، خانه ها برایش آماده مى کردند... عصر روزى که فردایش راشد به جوار حقّ رفت به عیادت آن مرحوم رفتم، نگاهم به اطراف خانه دوخته شدشگفتا که پس از سى سال، اثاث خانه همان بود که در خانه کوچه مدرسه سپهسالار دیده بودم...»^([52]).

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه