13 مهر 1394, 13:51
نفوذ معنوى در دربار
شیخ جعفر نفوذ زیادى بین درباریان و شخص شاه داشت این حکایت نمونه اى از نفوذ او را نشان مى دهد:
«... پس از آن که عبدالرحمن پاشا با پنج هزار نفر از افراد خود به دولت ایران پناهنده شد و از طرف فتح على شاه به حکومت (شهرزور) تعیین گردید، على پاشا حاکم بغداد نسبت به فرستاده دولت ایران بى اعتنایى کرد و قشونى به سرحدات ایران فرستاد. دربار ایران هم محمدعلى میرزادولت شاه را صاحب اختیار حکومت عراقین عرب و عجم نمود و به مقابله با قشون دولت عثمانى مأمور ساخت.
قشون ایران در مرحله اول سلیمان پاشاخواهرزاده على پاشا وزیر بغداد را اسیر گرفتند. عثمانى ها عقب نشینى نمودند و دولت شاه از طرف فتح على شاه مأمور فتح بغداد گردید. على پاشا سخت ترسید و به شیخ جعفر متوسل شد. وى به کرمانشاه رفت و نزد دولت شاه وساطت کرد. وى هم قبول نمود به بغداد حمله نکند، ولى آزادى سلیمان پاشا را به اجازه شخص شاه موکول کرد. شیخ جعفر به تهران رفت و على پاشا هم نامه اى عذرخواهانه فرستاد و شاه هم به خاطر شیخ بخشید.»[29]
شیخ جعفر با این اقدام، جلوى خونریزى افراد بى گناه و اختلاف دو دولت را فراهم آورد.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان