21 فروردین 1395, 9:56
(بدان اي سالک عزيز!) زندگي در دنيا در مقابل زندگي در آخرت آن قدر کم ارزش است که اصلاً به حساب نمي آيد. علي(ع) در نامه 55 نهج البلاغه مي فرمايد: ان الله سبحانه قد جعل الدنيا لما بعدها؛ خدا دنيا را براي بعد از آن خلق کرده است. جعل در اينجا به معناي جعل تکويني است، يعني دنيا استقلال ندارد و وسيله و آلتي براي تحصيل آخرت است. و ابتلي فيها اهلها ليعلم ايهم احسن عملاً و لسنا للدنيا خلقنا ولابالسعي فيها امرنا» و در دنيا اهلش را مي آزمايد تا معلوم شود کدام يک بهترين رفتار را دارد، ما براي دنيا خلق نشده ايم و براي سعي و تلاش (بيش از حد) در آن امر نشده ايم. اصلاً خلقت ما براي دنيا نيست، چون اين سرا وسيله اي است که با آن آخرت کسب مي شود، لذا ما امر نشده ايم تا مي توانيم در اين دنيا لذت ببريم، بلکه ما آمده ايم تا امتحان شويم که چگونه و چقدر براي هدف معنوي خود در اين نشئه، تلاش مي کنيم، بنابراين هم دنيا مطلوب است و هم آخرت، اما ارزش آخرت خيلي بيشتر از دنيا است به گونه اي که دنيا بايد به عنوان يک ابزار براي تحصيل آخرت استفاده شود، و فداي آن گردد، و هر عاقلي هم مطلوب با ارزش تر را هدف گيري میکند.(1)
برگرفته از: 1- رسائل بندگی، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص135
روزنامه كيهان، شماره 21025 به تاريخ 16/1/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان