13 فروردین 1387, 0:0
قال الامام علی (علیه‌السلام):
«من اقتصر علی بُلْغَةِ الکَفافِ فقد انْت‍َظَمَ الراحَةََ» (نهج‌البلاغه، ح 363)
امام علی علیه‌السلام فرمودند:
«هر کس به مقدار درآمدی که زندگی او را تأمین می‌کند، اکتفا کند آرامش خاطر خود را مرتّب کرده است»
توضیح: بشر علاقه‌مند به جمع‌آوری مال و ثروت است و از ارضاء این تمایل بسی خشنود می‌شود. این احساس مال دوستی در باطن آدمی به قدری وسیع و پردامنه است که اگر یک فرد، معادل صد برابر احتیاجات زندگی تمام عمر خود ثروت جمع‌آوری کند قانع نمی‌شود و با حرص و ولع در این فکر است که مال بیشتری بدست آورد و بر اندوخته‌های خویشتن بیفزاید. منشأ روانی حرص بشر در جمع‌آوری ثروت، حالت نگرانی و بدبینی به آیندۀ مجهول است، آدمی از فقر و تهیدستی فردای خود می‌ترسد به همین جهت در جمع‌آوری مال حرص می‌ورزد و نسبت به آنچه در اختیار دارد بخل می‌ورزد و به دیگران مساعدت نمی‌نماید. اگر کسی در ارضاء خواهش مال دوستی، جانب عقل و مصلحت را مراعات کند و راه اعتدال را در پیش گیرد، و هدف خویش را از کسب مال، ادارۀ زندگی شرافتمندانه و تأمین معاش قرار دهد او می‌تواند هم زمان با کسب ثروت عمری را با آرامش فکر بگذراند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان