دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

اعمال و احکام اختصاصی پیامبر(ص)

No image
اعمال و احکام اختصاصی پیامبر(ص)

كلمات كليدي : ، حضرت ، خصائص ، فضائل ، واجب ، حرام ، مباح

نویسنده : سيد علي اكبر حسيني

پیامبر اسلام علاوه بر انجام وظایفی که بعنوان یک فرد مسلمان، مکلف به انجام آن بودند، موظف به انجام اعمال و احکام دیگری نیز بودند که مختص ذات شریف‌شان بود تا خویشتن خویش را برای کرامت قرب و شرف حضور و افتخار هم کلامی حضرت حق آماده ساخته، قدرت تحمل دریافت وحی الهی و کلام حق در ایشان تقویت گردد.

اعمال و احکامی که حضرت رسول(ص) بدان از سایرین ممتاز گشته‌اند، بسیارند. سیوطی در کتاب معروف خود «کفایة الطالب فی خصائص الحبیب» به هزار مورد از این خصائص اشاره کرده است. که مهمترین این ویژگی‌ها در قالب چهار بخش: واجبات، محرمات، مباحات و فضائل تقسیم می‌گردد:

الف) واجبات:

1- نماز شب: آیاتی چون آیۀ دوم سوره مزّمل

« قُمْ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا»[1]

و نیز آیۀ

« وَمِنْ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَکَ عَسَى أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَحْمُودًا»[2]

بر این امر تصریح دارند که نماز شب بر حضرت واجب بوده است. روایاتی هم از هر یک از فریقین اسلامی در تأیید این وجوب در کتب حدیثی و فقهی معتبر ذکر گردیده است.[3]

علاوه بر این مورد، موارد دیگری نیز در کتب روایی نقل گردیده که وجوبش مختص حضرت(ص) بوده، از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد:

2- نماز عید قربان.[4]

3- مسواک زدن.[5]

ب) محرمات :

راویان حدیث محرماتی را متذکر شده‌اند که اختصاص به ذات شریعت نبوی(ص) داشته، سایر مسلمانان از این امر مستثنی بوده‌اند؛ این محرمات عبارتند از :

1- مصرف زکات: مصرف زکات به جهت صیانت از مقام عظمای نبوت و حفظ شأن حضرت ختمی مرتبت7 بر حضرت حرام شده بود.[6]

2- صدقات.[7]

3- هدایای کفار و منافقین بر حضرت حرام بوده است.[8]

4- کتابت و شعر نیز بنابر آیات 69و 70 سوره یس و نیز آیۀ 48 سورۀ عنکبوت، بر حضرت حرام بوده است.[9]

5- خائنة الأعین.[10] به این معنی که حضرت به چیزی اشاره بفرمایند در حالیکه علناً خلاف آن را بیان داشته‌اند.

6- ازدواج با زنان اهل کتاب.[11]

7- گفته شده حرام است بر حضرت که هرگاه زره به تن کردند تا دشمن را به خاک هلاکت نیفکنند آن را از تن به در آرند.[12]

علاوه بر این موارد، محرمات دیگری نیز در کتب روایی به پیامبر(ص) اختصاص داده شده است که غالباً مورد اختلاف علمای فرق اسلامی است.

ج) مباحات:

جهت رفاه حال حضرت و آسایش خاطر و نیز جهت سهولت در امرشان، خداوند در اداء پاره‌ای از احکام و تکالیف، تخفیفاتی را برای حضرت در نظر گرفتند که برای هیچ یک از انبیاء الهی و نیز امت شریفش چنین تخفیفاتی را قائل نشده‌اند:

1- روزه وصال: این روزه که از مختصات حضرت نبوی(ص) بوده[13]، بدین گونه بود که ایشان چند روز را به یک افطار روزه می‌گرفتند. ایشان با اینکه روزها روزه بودند، شبها را بدون خوردن و نوشیدن سپری می‌کردند. این روزه بر حضرت مباح بود اما بر امتش حرام است و پیامبر(ص) نیز امت را از این کار نهی فرموده است.[14]

2- جواز ازدواج با بیشتر از چهار زن.[15]

3- خمس.[16]

4- برایشان مباح بود که هر آنچه از غنیمت خواست، برگزیند.[17]

5- ورود به مکه بدون احرام.[18]

6- با نبود شهود هم عقدش منعقد می‌شود[19].

7- قتل در حرم بر ایشان مباح شد. کما اینکه به دستور حضرت ابن اخطل را در حالیکه به پردۀ کعبه در آویخته بود به قتل رساندند.[20]

موارد بسیار دیگری نیز در این باب در کتب حدیثی ذکر شده که مورد اختلاف علمای اسلامی است.

فضائل و کرامات حضرت(ص)

در این قسمت نیز به فضائل و کراماتی پرداخته می‌شود که ذات اقدس الهی حضرت را بدان ممتاز ساخته در حالی که این فضائل و کرامات را برای احدی قبل و بعد او قرار نداد:

1- حضرت خاتم النبیین است.[21]

2- خیر الامم را داراست.[22]

3- شریعتش ابدی است.[23]

4- شریعتش منسوخ کنندۀ تمام شرایع سلف است.[24]

5- کتابش خلاف کتب سایر انبیاء معجزۀ است.[25]

6- برای همۀ مردم مبعوث شده‌اند، او پیامبر انس و جن است.[26]

7- اولی به مؤمنین بر انفس شان است.[27]

8- سید فرزندان آدم است.[28]

9- رحمة للعالمین است.[29]

10- در وصفش دو اسم از اسماء الهی ذکر شده.[30]

11- عزت از آن اوست.[31]

12- فضل عظیم به او داده شد.[32]

13- مقام محمود به او داده شد.[33]

14- به ایشان مقام شفاعت عطا شد.[34]

15- به ایشان کوثر عطا شد.[35]

16- جوامع الکلم یعنی قرآن به او عطا شد.[36]

17- اختصاصش به سبع المثانی.[37]

18- اول کسی که وارد بهشت می‌شود.[38]

19- امتش در قیامت، گواه بر امت دیگرند.[39]

20- سختی‌ها از امتش بر داشته شد.[40]

21- همسرانش ام المؤمنینند.[41]

22- همسرانش بر غیر ایشان حرامند.[42]

23- معراج[43].

و دهها فضیلت و کرامت دیگر که در قرآن و سایر کتب روایی از آن نام برده شد و ما به جهت اختصار از ذکر آن خودداری کرده و به همین مقدار بسنده کردیم.

مقاله

نویسنده سيد علي اكبر حسيني

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

مشتركات قرآن و نهج البلاغهʁ)

مشتركات قرآن و نهج البلاغه(1)

«فترت»در لغت به معني انقطاع و سستي در كار است و در آية شريفه به اتّفاق جميع مفسّرين مراد انقطاع وحي و فاصله يي است كه بين آمدن پيغمبران حاصل مي شود و در اينجا مقصود فاصله يي است كه بين حضرت عيسي و پيغمبر خاتم (صلّي الله عليه و آله) رخ داد كه حدود 600 سال بوده است و ذكر اين مطلب در آيه براي امتنان و اتمام حجّت خداوند بر بندگان است تا نگويند چرا بعد از اين مدت طولاني براي ما راهنما و پيغمبري نفرستادي. چنانكه اين معني از ذيل آيه شريفه و خطبة مباركه نيز ظاهر مي گردد.
قرآن درآيينه نهج البلاغه

قرآن درآيينه نهج البلاغه

حضرت على(عليه السلام) در نهج البلاغه، بيش از بيست خطبه را به معرفى قرآن و جايگاه آن اختصاص داده است و گاه بيش از نصف خطبه به تبيين جايگاه قرآن و نقش آن در زندگى مسلمانان و وظيفه آنان در مقابل اين كتاب آسمانى اختصاص يافته كه پرداختن به همه آن ها مجالى ديگر مى طلبد.
قرآن در نهج البلاغه

قرآن در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علی علیه السلام در خطبه ای از نهج البلاغه در توصیف این کتاب آسمانی چنین می فرماید: «قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد، دریایی است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که رونده آن گمراه نگردد.
قرآن از نگاه امام علي علیه السلام

قرآن از نگاه امام علي علیه السلام

آنچه كه علي (ع) در توصيف جايگاه قرآن بيان داشته اند و تبيين و تفسيري كه از ابعاد كتاب آسماني به دست دادهاند؛ فراتر از آن است كه در اين سطور بگنجد. «تنها در نهج البلاغه آن حضرت (ع) 96 بار كلمة قرآن، كتاب الله، كتاب ربكم و امثال آن تكرار شده است»
جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

بسیارى از مخالفان قرآن كوشیده اند چنین شبهه افكنى كنند كه این كتاب آسمانى با دنیاى امروز كه عصر پیشرفت علوم و تكنولوژى است، متناسب نیست ؛ بلكه فقط اعجاز عصر پیامبر ختمى مرتبت صلى الله علیه وآله است و صرفا براى زمان ایشان شمولیت داشته است و اكنون همانند كتاب مقدس انجیل صرفا براى استفاده فردى قابلیت دارد.

پر بازدیدترین ها

اجمال و تفصيل قرآن و نهج البلاغهʂ)

اجمال و تفصيل قرآن و نهج البلاغه(2)

علي (علیه السلام) در نامه يي به يكي از عمّالش مي نويسد: «فَكَأَنَّكَ قَدْ بَلَغْتَ الْمَدي وَ دُفِنْتَ تَحْتَ الثَّري وَ عُرِضَتْ عَلَيْكَ اَعْمالُكَ بِالمَحَلِّ الَّذي ينُارِي الظّالِمُ فيهِ بِالحَسْرَةِ وَ يَتَمَنَّي الْمُضَيِّعُ فيهِ الرَّجْعَةَ؛ (نامة 41) به آن ماند كه تو به آخرت رسيده يي و زير خاك پنهان گشته يي و كردارت به تو نمايانده شده است در جايي كه ستمگر به صداي بلند، دريغ مي گويد و تبهكار آرزوي برگشت به دنيا مي كند.»
جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

بسیارى از مخالفان قرآن كوشیده اند چنین شبهه افكنى كنند كه این كتاب آسمانى با دنیاى امروز كه عصر پیشرفت علوم و تكنولوژى است، متناسب نیست ؛ بلكه فقط اعجاز عصر پیامبر ختمى مرتبت صلى الله علیه وآله است و صرفا براى زمان ایشان شمولیت داشته است و اكنون همانند كتاب مقدس انجیل صرفا براى استفاده فردى قابلیت دارد.
اثرپذيري نهج البلاغه از قرآن كريم ʁ)

اثرپذيري نهج البلاغه از قرآن كريم (1)

قرآن، يگانه معجزة ماندگار بشريت است كه بر زبان انسان عالم كون و مكان جاري گشت و قلبها را متحول و مجذوب خود ساخت و اعتراف دوست و دشمن را به اعجاز خود واداشت. پس از كلام وحي، تنها كلامي كه توانست مافوق كلام خلق و مادون كلام خالق قرار گيرد، كلام علي (ع) بود؛ كلامي كه اعجاب بزرگ ترين اديبان را برانگيخت و آنان را از همانند آوري عاجز و ناتوان ساخت، و اين به علّت اثرپذيري آن از وحي بود. هدف ما از اين بحث، آشنايي اجمالي با برخي از جنبه هاي اين اثرپذيري در كلام علي (ع) است و اينكه كلام او داراي چه خصوصياتي است كه ما آن را متاثّر از وحي مي دانيم.
اقتباس های قرآنی در نهج البلاغه

اقتباس های قرآنی در نهج البلاغه

پيوند ناگسستني و همه سويه نهج البلاغه با قرآن کريم، از مسائل حائز اهميت است. يکي از مظاهر اين پيوند، اقتباس هاي قرآني نهج البلاغه است. اهميت بررسي اين اقتباس ها به چند امر باز می گردد: نخست، گونا‌گوني اقتباس هاي قرآني است. دوم، کارکردهاي متفاوت اين اقتباس ها.در اين نوشتار می ‌کوشيم با رويکردي تحليلي اين اقتباس ها را بررسي کنيم. گونه هاي اقتباس قرآني نهج البلاغه عبارت است از: اقتباس کامل، جزئي، متغير، اشاره اي و نهايتاً استنباطي.
قرآن از نگاه امام علي علیه السلام

قرآن از نگاه امام علي علیه السلام

آنچه كه علي (ع) در توصيف جايگاه قرآن بيان داشته اند و تبيين و تفسيري كه از ابعاد كتاب آسماني به دست دادهاند؛ فراتر از آن است كه در اين سطور بگنجد. «تنها در نهج البلاغه آن حضرت (ع) 96 بار كلمة قرآن، كتاب الله، كتاب ربكم و امثال آن تكرار شده است»
Powered by TayaCMS