24 آبان 1393, 13:59
علامۀ بزرگوار، و متکلّم زبردست، جامع معقول و منقول، حسن بن یوسف بن علی بن مطّهر حلّی، معروف به «علامۀ حلّی»، در سال 648ش، دیده به جهان گشود.
آن فقید بیبدیل در فقه و اصول و کلام و منطق و فلسفه و رجال و ...، کتاب نوشته است که حدود صد کتاب از آثار خطی یا چاپی او شناخته شده است.
«علامۀ حلّی» فقه اهل تسنن را نیز نزد علماء اهل تسنن تحصیل کرده است. چنانکه قاضی نورالله شوشتری در «مجالس المؤمنین» مینویسد:
معروف است که یکی از علماء اهل سنت، که در پارهای از رشتههای علمی استاد علامۀ حلّی بود، کتابی در ردّ مذهب شیعه نوشت، و آن را بر مردم خواند و به این وسیله آنان را گمراه مینمود، و از بیم آنکه مبادا کسی از علماء شیعه آن را ردّ نماید، کتاب را در اختیار کسی نمیگذاشت تا از آن نسخهای برگیرد، امّا علامه حلّی علاقۀ استاد و شاگردی را وسیلۀ عاریت گرفتن کتاب قرار داد. و چون آن شخص نخواست که یک باره دست ردّ بر سینۀ او زند، گفت:
سوگند یاد کردهام که این را زیاده از یک شب نزد کسی نگذارم. علامه نیز همین مقدار را غنیمت شمرد. کتاب را بگرفت و به خانه بُرد که در آن شب از آن کتاب به قدر امکان نقل نماید.
چون به نسخه برداری از کتاب مشغول شد و نیمی از شب گذشت، خواب بر او غلبه نمود، آنگاه حضرت صاحب الزمان (ع) نمایان شدند و به علامه فرمودند:
وقتی علامه از خواب برخاست، آن نسخه از کرامت حضرت صاحب الأمر تمام شده بود.
و این مطلب گواه بر اخلاص وافر علامه نیز میباشد چرا که موفقیت او در نسخه برداری از کتاب و یاری حضرت امام زمان (ع) در این زمینه، فقط با اخلاص ممکن بود. و بدون إخلاص یاری امام زمان (ع) متوجه او نمیشد. و بالأخره علامۀ حلّی در سال 682 ه.ق دیده از جهان فرو بست.
بر تو باد که از فرامین الهی پیروی نموده، آنچه را خداوند میپسندد انجام داده و از آنچه نمیپسندد اجتناب نمایی و محرمات را ترک گویی. عمر خویش را در راه به دست آوردن کمالات نفسانی و کسب فضیلتهای علمی و اوجگیری از پستی نقصان به قلّۀ کمال سپری نما.
لحظههای زندگیات را وقف انجام نیکی و یاری نمودن بر برادران نما، بدی را با نیکی و نیکی را با امتنان پاسخگو.
از همنشینی با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهرۀ معاشرت با ایشان جز خُلق و خوبی پست و مذموم نیست بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصل آن آمادگی کامل برای تحصیل کمال و ملکۀ استنباط نادانستههاست، و باید امروزِ تو بهتر از دیروزت باشد.
بر تو باد صبر و توکّل و رضا. خود را هر روز و شام به حساب کش. از خدای خویش فراوان مغفرت طلب. از نفرین مظلوم حذر کن خصوصاً ایتام و بیوهزنان، زیرا که خداوند دربارۀ شکستن دلهای شکسته گذشت نمیکند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان