14 مهر 1394, 11:47
استاد محمّدرضا حکیمى در این باره مى نویسد:
«... این مربّى گرانقدر، صبح هاى زود ـ آن هم در زمستان هاى سرد مشهد ـ پیاده به راه مى افتاد و براى تدریس حاضر مى شد در مدرّس مدرسه نواب بر روى فرش هاى حصیر مدرّس، بى وسیله گرمکن... و در عین حال با چه علاقه ونشاطى درس مى گفت و اداى تکلیف مى کرد و به پرورش طلاّب همّت مى گماشت».[26]
استاد محمّدرضا حکیمى
«... به راستى جهانى کمال در کالبدى جمع بود و در اخلاق جمع اضداد مى نمود. با نهایت وقار، بسیار متواضع و در عین انزوا، مردى اجتماعى بود. با سلامت نفس، شهامت و شجاعت داشت و گفتنى ها را بى پرده مى گفت...»[35]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
یادداشت | رضا طراوت
یادداشت | سعید احمدی
یادداشت | حبیب‌الله اسداللهی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان