14 مهر 1394, 11:47
میرزا عبدالله تبریزى اصفهانى (افندى):
«او فاضل علامه و عالم فهامه و استاد استادان عصر خود بود فضائل او به شمار نمى آید. فضلاى زمان و علماى اعیان در علوم عقلى و اصول و فقه، شاگرد او بودند. او یگانه عصر و یکتاى زمان خویش بود، دیده روزگار کسى را ندیده که همپاى او باشد. او به بالاترین مراتب کمال رسیده، و براى همه اهل علم، حامى و پشتیبان خوبى و براى ارباب فضل و حلم، دژى نیرومند بود. همان طور که خود به طنز مى گفت «تلمیذ البشر» بود و این، به واسطه فزونى استادانش بود.»([64])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
یادداشت | رضا طراوت
یادداشت | سعید احمدی
یادداشت | حبیب‌الله اسداللهی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان