دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

مهرورزى و دلسوزى

No image
مهرورزى و دلسوزى مهرورزى و دلسوزى

او نسبت به دیگران، دلسوز و مهربان بود. در شادى آنان، شادمان و در غم آنان، غمناک مى شد. وى در سال هاى شورانگیز جوانى که در حوزه علمیه تهران مشغول تحصیل بود، شبى براى نماز به مسجد جامع که نزدیک مدرسه اش بود، رفت. هنگام بازگشت شخصى را دید که در کوچه، زیر برف خوابیده است. نزدش رفت و پرسید: چرا این جا خوابیده اى؟ او در حالى که ناله مى کرد، گفت: جایى ندارم و رویم هم نمى شود که به خانه کسى بروم تب کرده ام و حالم خیلى بد است. او را به حجره اش برد و تا فرداى آن شب از او پرستارى کرد[13].

از دیگر نشانه هاى مهرورزى او، رسیدگى به وضع بیماران بود. نیمه هاى شب به بخش هاى مختلف بیمارستانش سر مى زد و در آن لحظات تنهایى بیماران، آنان را عیادت مى نمود و با تفقّد و دلجویى، مونس و غمخوار آنان مى شد و ساعاتى را در گفت و گو با آنان مى گذراند[14].

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

هویت زنانه در تندباد تاریخ

هویت زنانه در تندباد تاریخ

✍️ سعید احمدی
سگ کی؟

سگ کی؟

✍️ سعید احمدی 
کارهای کثیف

کارهای کثیف

✍️ سعید احمدی 
الهیات جنگ...

الهیات جنگ...

یادداشت

پر بازدیدترین ها

No image

جلوه هاى جاودانه

No image

داور هوشمند

No image

دستگیرى نیازمندان

Powered by TayaCMS