علم غیب از آن خداست، چگونه پیامبران و حتی امامان شیعه از غیب آگاهند؟

پرسش:

پاسخ:

یکی از معانی علم غیب، علم غیب ذاتی است؛ دانشی که از درون موجود سرچشمه گرفته، اکتسابی نیست و برای آن حد و مرزی وجود ندارد . چنین علم غیبی تنها از آن خداست و هیچ مخلوقی در این نوع علم همتای او نیست زیرا غیر از خدا، آن‌چه در عالم آفرینش وجود دارد، فقیر بالذات بوده، دانش و توانایی را از خدا می‌گیرد در این قسمت، بین علم به محسوس و غیر محسوس تفاوتی نیست. انسان با اراده و قدرت خدا دیده باز می‌کند و اشیا را می‌بیند و یا امواج صوتی را می‌شنود. هرگاه اراده الهی – بنابر مصلحت – بر این تعلیق بگیرد که انسان والایی را در موارد خاص، از پس پرده غیب آگاه سازد، این امر ممکن و شدنی است و برای آن کوچک‌ترین مانعی نیست . مرکز پاسخگو: کتاب گزیده راهنمای حقیقت، آیت الله شیخ جعفر سبحانی

جدیدترین ها در این موضوع

گوشه نشینی

حضرت امام صادق علیه السّلام مى‌فرماید که: هر که عزلت و گوشه‌گیرى اختیار کرد، متحصّن شد به حصار عافیت، و خود را به حفظ و حراست الهى کشید. چرا که معنى عزلت، انقطاع از خلق است و رو آوردن به حقّ، و معلوم است که هر که چنین است، بلا شک متمسّک و متشبّث است به لطف الهى، و در حصار عافیت او است. 10 آبان 1396, 10:53