28 بهمن 1395, 4:13
(بدان سالک عزيز!) علاوه بر خطراتي که در دنيا متوجه انسان کياف مي شود، چند خطر بزرگ هم در برزخ وجود دارد که نمي توان به راحتي از آنها گذشت.
سه مسئله در برزخ مطرح است: يکي بحث نور و ظلمت در برزخ، ديگري وسعت و ضيق آنجا و در آخر هم طولاني بودن مدت و قلت زمان توقف در برزخ. همه اينها ارتباط مستقيمي با نحوه زندگي انسان در دنيا و ميزان بهره مندي او از ابزار و لذائذ دنيوي دارد.
يعني اين سه مسئله بر محور ارتباطات و تعلقات انسان مي گردد. لذا هر چه تعلق و تمتع انسان نسبت به ماديات بيشتر باشد، برزخش تنگ تر و تاريک تر بوده و زمان بيشتري را در آنجا معطل خواهد شد، عکس قضيه هم درست است و هر مؤمني که دنياي سخت تري را بگذراند، برزخش نوراني تر، وسيع تر و سريع تر خواهد بود.
حتي در مورد اولياي خدا هم اين نکته را داريم که توقف آنها هم در برزخ سه روز طول میکشد. يعني آنها که هيچ تعلقي به ماديات ندارند، تنها به دليل وجود يک رابطه طبيعي با عالم ماديت که ضرورت زندگي بشري آنها بوده است زمان کوتاهي را معطل مي شوند. يعني صرف رابطه نه تعلق، برزخ انسان را طولاني مي کند. (1)
1- رسائل بندگی، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص 167
روزنامه كيهان، شماره 21087 به تاريخ 31/3/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان