22 مرداد 1396, 0:31
ماه رمضان، فصل وصل است و عید فطر ضیافتگاه وصال. پایان رمضان عید فطر است عیدی که در آن گوهر آبدیده انسان را سرشته میدارند و در خاک او بذر توحید میکارند. این روز پایان یک ماه و آغاز یک راه است. پایان ماه اشک ها و لبخندها، رحمت ها و انتظارها، عفوها و استغفارها، پایان هنگامههای قشنگ افطار، سحرهای زیبا، لحظههای مناجات با خدا، و آغاز راهی برای بازگشت، فصلی برای شکفتن و ترنمّی برای بازیافتن خودِ گمشده انسان. عیدفطر، عید زیباییهای معنوی، عید بشارتهای الهی و روز خوب مهربانیهای خداست.
عالم ربّانی و عارف وارسته میرزا جواد آقای ملکی تبریزی درباره عید فطر گفته است: «عید فطر، روزی است که خداوند آن را از میان دیگر روزها برگزیده است و مخصوص هدیه بخشیدن و جایزه دادن به بندگان خویش ساخته است. خداوند به آنان اجازه داده است تا در این روز نزد حضرتش گرد آیند و برخوان کرم او بنشینند و ادب بندگی به جای آرند، و چشم امید به درگاه او دوزند و از خطاهای خویش پوزش خواهند. نیازهای خویش به نزد او آرند و آرزوهای خویش از او خواهند و نیز آنان را وعده و مژده داده است که هر نیازی به او آرند برآورد و بیش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشد. از مهربانی و بندهنوازی، چنان بخشایش و کارسازی در حق آنان روا دارد که گمان نیز نمی برند.»
حضرت علی (ع) در یکی از اعیاد فطر، این روز را به روز قیامت تشبیه کرده اند. در آن خطبه میفرمایند: «ای مردم، این روز شما، روزی است که نیکوکاران در آن پاداش میگیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن ناامید میگردند و این شباهتی به روز قیامت دارد؛ پس با خروج از منازل و رهسپاری به سوی جایگاه نماز عید، خروجتان از قبر و رفتنتان را به سوی پروردگار به یاد آورید و با ایستادن در جایگاه نماز، ایستادن در برابر پروردگارتان را یاد کنید و با بازگشت به سوی منازل خود بازگشتتان به سوی منازلتان در بهشت برین را متذکر شوید. ای بندگان خدا، کمترین چیزی که به زنان و مردان روزه دار داده میشود این است که فرشتهای در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا میدهد و میگوید: هان! بشارتتان باد ای بندگان خدا که گناهان گذشتهتان آمرزیده شد. پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را بگذرانید».
در عید فطر دستهای نیایش را به پاس توفیق حضور در میهمانی مهربانی خدا بلند کرده و با زمزم دعا جاری میشویم: «بارالها، بزرگی و کبریایی شایسته تو و جُود و بخشش و جلال و جبروت مخصوص توست». گویی بنده مخلص از همه چیز فارغ شده و دل بسته مقام کبریایی او گشته است. آنچه میخواهد از جود و بخشش اوست و با اعتراف به عظمت و بزرگی خداوند، نیازهای خویش را فقط و فقط از او میخواهد: «خداوندا، من از تو خواهش بهترین چیزی را دارم که بندگان شایسته ات از تو درخواست کردهاند، و پناه میبرم به تو از آن چیزی که بندگان خوب تو از آن به تو پناه بردهاند».
عید فطر، روزی است که خداوند متعال به مؤمنان راستین که در راه وصال محبوب زحمت یک ماه روزه را بر تن خویش خریده اند عطایی ویژه عنایت میکند و آنان را از لطف و رحمت بیکران خویش سرشار میسازد. در این روز دلهای عاشق بندگان حق از شکوفههای پاداش لبریز از شادی میشود و این مصداق سخن حضرت علی(ع) است که در خطبه روز عید فطر فرمودند: «روز عید روزی است که نیکوکاران پاداش میگیرند و گناهکاران زیان میبینند».
امام سجاد (ع) عید فطر را روز بازگشت به خداوند میدانند و میفرمایند: «خداوندا، ما در روز عید فطر ـ که آن را برای اهل ایمان روز عید و شادی قرار دادی و برای اهل دین خود روز اجتماع و همیاری مقرر نمودی ـ به سویت توبه میکنیم؛ توبه از گناهانی که مرتکب شدهایم و از کارهای ناپسندی که انجام دادهایم».
زکات یکی از ضروریات دین مبین اسلام است. در قرآن کریم واژه «زکات» و «صلات» بیشتر در کنار هم آمده است و این همراهی اهمیت والای زکات را گوشزد میکند. زکات فطره نیز نوعی زکات است که پرداخت آن بر همگان واجب است. امام صادق (ع) در این باره میفرمایند: «کسی که روزه میگیرد ولی زکات فطره نمیپردازد، روزه او پذیرفته نمیشود». زکات فطره، هدیهای است که انسان مؤمن به شکرانه اطاعت از حق تعالی و بهره گیری از نعمتهای الهی به محرومان و مستضعفان عطا میکند و با این کارِ خود از خداوند میخواهد که جان و مال او را از گزند هر گونه آفت و بیماری به دور داشته و به دیگر انسانها نیز توفیق بهرهگیری از نعمتها را بدهد.
در عید فطر، اجتماع عظیم مردم برای برپایی نماز عید، نمادی از وحدت شکوهمند مسلمانان است. مردمی که هم دل و همگام با هم به عبادت حق تعالی مشغول میشوند و کام خود را با حلاوت یاد او شیرین میکنند. صفوف به هم پیوسته مردمان در نماز عید، آیینهای شکرگزاری و تعظیم سنتهای اسلامی در این روز زیباترین شکل وحدت را به نمایش میگذارد و آثاری گرانبها برای جامعه اسلامی به همراه دارد.
دعاهای وداع ماه رمضان، از پرشورترین و عارفانهترین ادعیه به شمار میروند؛ زیرا از سوز و گداز حبیبی حکایت میکنند که در فراق محبوب استغاثه میکند و امید دیداری دوباره را در دل بر میافروزد. در این میان، پرشورترین دعا، همان است که در صحیفه سجادیه ثبت شده است و حال بزرگ عارف وارسته و زینت عبادت کنندگان، امام سجّاد(ع)، را باز میگوید. امام در بخشی بلند از این دعا این چنین ناله سر میدهند: «ما کسی را وداع میکنیم که رفتنش برای ما بسیار گران و سخت است و ما را غمگین میکند؛ ماهی که شب و روزش رحمت بود».
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان