27 اردیبهشت 1396, 0:1
مشورت کردن و ياري جستن از راهنماييهاي ديگران امري است که فراوان بدان سفارش شده است، خداوند متعال فرموده: وَ اَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُمْ (شورى- ??). درباره صفات مؤمنين خداوند مىفرمايد كه: در كارها با همديگر مشورت مىكنند. امام علي (ع) فرمود: هر كس خود رأى شد به هلاكت رسيد، و هر كس با ديگران مشورت كرد، در عقلهاى آنان شريك شد.(نهج البلاغه/ ترجمه دشتي/ حكمت ???)
توکل و توسل به خدا و طلب خير نمودن از او؛ رمز موفقيت و پيروزي در هر کاري است. هارون بن خارجه گويد: شنيدم كه امام صادق (ع) مىفرمود: اگر هر يك از شما قصد كرد كه به عملى اقدام كند، با هيچ يك از مردم صلاح انديشى نكند تا آنكه با خدا مشورت نمايد، عرض كردم: و مشورت با خدا چگونه است؟ فرمود: ابتدا از خدا مىخواهد كه خير او را معين كند و سپس با مردم دربارهاش مشورت مىنمايد، هر گاه از خدا آغاز كرد، پروردگار نيكى را براى او بر زبان هر مخلوقى كه دوست دارد جارى مىسازد. (معاني الاخبار/ترجمه محمدى/ ج? / ???)
امام صادق (ع) مىفرمايد كه: در هر كارى، خواه اخروى و خواه دنيوى، مشورت با مؤمنين لازم است، اما در كار آخرت، بايد مشورت كنى با كسى كه در او پنج خصلت باشد، عقل و علم و تجربه و نصح و تقوا. يعنى: كسى كه قوت تميز ميان حسن و قبح داشته باشد. و علم به اوامر و نواهى نيز او را حاصل باشد. و در كارها صاحب تجربه باشد. و هر چه گويد به محض ديندارى و خاطر خواهى گويد، نه از روى فريب و غدر. و متقى باشد. پس اگر شخص اين چنين نيابى، اين صفات را خود به عمل آر و بعد از رجوع و استغفار، با خود مشورت كن و عزم را جزم كرده و توكل به خدا نموده، هر چه به خاطرت افتاد به او عمل كن، كه البته صواب است. (مصباح الشريعه/ ترجمه و شرح عبد الرزاق گيلان/ ???) امام صادق (ع) فرمود: در كار خود با كسانى مشورت كن كه از پروردگارشان مىترسند. سليمان بن خالد گويد: از امام جعفر صادق (ع) شنيدم كه مىفرمود: با مردم خردمند با تقوا مشورت كن زيرا آنها جز به نيكى راهنمايى نمىكنند، و بپرهيز از مخالفت با آنان زيرا مخالفت با شخص پرهيزگار خردمند باعث تباهى دين و دنياست. امام صادق(ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: مشورت با خردمند اندرزگو باعث پيشرفت و بركت و موفقيت از جانب خداست، وقتى كه شخص دلسوز عاقل تو را راهنمايى كند از مخالفت با او بپرهيز، زيرا اين مخالفت باعث هلاكت مىشود. امام صادق (ع) فرمود: مشورت داراى حدودى است كه اگر آن حدود شناخته و رعايت نشود ضررش براى مشورتكننده از نفعش بيشتر است. آن حدود عبارتند از: كسى كه با او مشورت مىشود: ?- عاقل باشد. ?- آزاده ديندار باشد. ?- دوست مهربان و مانند برادر باشد. ?- اگر از راز تو آگاه شد مثل اين كه خودت به آن آگاهى و آن را مكتوم و پوشيده مىدارد. زيرا تو زمانى از راهنمايى مشاور سود مىبرى كه او عاقل باشد، و وقتى كه وى آزاد مرد متدين بود نهايت كوشش را براى نصيحت كردن تو به كار مىبرد، وقتى كه دوست مهربان و مانند برادر باشد و او را از راز خويش آگاه كردى راز تو را پوشيده نگاه مىدارد، و آگاهى او مانند اين است كه خودت به آن آگاهى، [اگر اين شرايط رعايت شود] مشورت جامع و نصيحت كامل مىگردد. (آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام (ترجمه وسائل)/??)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان