27 اسفند 1396, 8:14
در روايتي از پيامبر اکرم(ص) چنين نقل شده است: دعاي چند دسته از امتم پذيرفته نميشود:
مردي که براي پدر و مادرش بد بخواهد؛
مردي که براي ناکاميابيِ طلبکاري دعا کند که مالي نزد او نهاده و نه از او رسيد گرفته و نه شاهد گرفته؛
مردي که به زيان همسرش دعا کند، حال آنکه خداوند خلاصي آن همسر را در دست او قرار داده؛
مردي که در خانهاش مينشيند و ميگويد: پروردگارم! مرا روزي بخش؛ و خود بيرون نميرود و روزي نميجويد؛ پس خداوند به وي ميفرمايد: بندهام! آيا راه روزي جُستن و تکاپو در زمين با اعضاي سالم را براي تو نگشودهام تا ميان من و خودت، براي روزي جستن به فرمان من عذر پذيرفته باشي و سربار خانواده خود نشوي؛ پس اگر ميخواستم روزيات ميدادم و اگر ميخواستم بر تو تنگ ميگرفتم، در حالي که نزد من عذر پذيرفته نبودي.
مردي که خداوند به او مال بسيار عطا فرموده باشد و او همه را انفاق کند و سپس به دعا روي آورده، بگويد: پروردگارم! مرا روزي ده! پس خداوند به وي فرمايد: آيا روزي فراخي به تو نداده بودم؛ پس چرا چنانکه فرمانت دادم، در مصرف آن ميانهروي نکردي؛ چرا اسراف ورزيدي، حال آنکه تو را از اسراف بازداشته بودم؟
مردي که براي بريدنِ پيوند خويشاوندي دعا کند؛
وعده خداوند به اجابت دعا، يک وعده مشروط است نه مطلق؛ مشروط به آنکه ما به وعدهها و پيمانهاي خود عمل کنيم. عمل به دستوراتي که در حقيقت شرايط استجابت دعا است، براي تربيت انسان و به کار گرفتن نيروهاي او در يک مسير سازنده و ثمربخش کافي است.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- الکافي، ج 5، ص 67.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان