24 فروردین 1396, 2:44
روي عن الصادق«ع» قال:«اَعُوذُ بِكَ مِنْ دُنْيَا تَمْنَعُ خَيْرَ الْآخِرَةِ وَ مِنْ حَيَاةٍ تَمْنَعُ خَيْرَ الْمَمَاتِ وَ مِنْ اَمَلٍ يَمْنَعُ خَيْرَ الْعَمَلِ»(1)
از امام صادق«ع» دعايي منقول است که حضرت در آن فرمودند(2): خدايا! از دنيايي که مانع پرداختن به آخرت شود، به تو پناه ميبرم! يعني از آن پولي که موجب شود قيامت را فراموش کنم، به تو پناه ميبرم. بعضيها وقتي چهار سَنّار به دست ميآورند، يابوي نفسشان چموش ميشود، خدا يادشان ميرود، قيامت را هم فراموش ميکنند. به تو پناه ميبرم از دنيايي که وقتي نصيب من شود، آخرت را از يادم ببرد!
و از حياتي که موجب شود مردن را فراموش کنم به تو پناه ميبرم! وقتي زندگي برخي افراد باب ميلشان ميشود، ديگر مرگ را فراموش ميکنند. در عبارت قبلي «قيامت» بود، اينجا «مرگ» است. حضرت ميفرمايند: بالاخره ميميري، همه چيز را ميگذاري و ميروي، و از آرزوي طول عمري که مانع از اعمال صالح و خير شود به تو پناه ميبرم! «امل» در اين روايت به معناي آرزوي طول عمر است.
حواست جمع باشد اگر دنيا به تو روي آورد، خوشحال نشوي! مراقب باش دنيا موجب نشود آخرت را فراموشي کني! به خدا بگو: حياتي که موجب شود مرگ را فراموش کنم، نميخواهم. آرزوي طول عمري که موجب شود از اعمال صالح دور شوم، نميخواهم.
____________
(1) بحارالانوار ج 95 ص 260
(2) اين دعا مخصوص ايشان است که در بحار آمده و در روز عرفه ميخواندند و سه جملهاش را نقل کردم.
* پايگاه اطلاع رساني
آيت الله شيخ مجتبي تهراني(ره)
□
روزنامه كيهان، شماره 21190 به تاريخ 3/8/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان