25 مهر 1396, 2:4
حكايت خوبان
برگرفته از: 1- بحارالانوار، ج22، ص317
امام صادق(ع) فرمود: روزي پيامبر اسلام(ص) به ياران خود فرمود: کدام يک از شما تمام روزها را روزه مي دارد. سلمان گفت: من، يا رسول الله. پيامبر(ص) پرسيد: کدام يک از شما تمام شبها را به عبادت مي گذراند؟ سلمان گفت: من يا رسول الله. حضرت پرسيد: آيا کسي هست از شما که روزي يک بار قرآن را ختم کند؟ سلمان گفت: من يا رسول الله.
يکي از حاضران که جواب هاي سلمان را خودستايي و فخرفروشي مي پنداشت، گفت: اکثر روزها ديده ام که سلمان روزه نيست، بيشتر شب را هم مي خوابد و بيشتر روز را به سکوت مي گذراند، پس چگونه هميشه روزه است، و هر شب براي نيايش با خدا بيدار مي ماند و روزي يک بار قرآن را ختم مي کند؟!
پيامبر گرامي(ص) فرمود: ساکت باش! تو را با همسان لقمان چه کار؟! اگر مي خواهي چگونگي اش را از خود سلمان بپرس تا خبر دهد!
سلمان گفت: در ماه سه روز روزه مي گيرم و خداوند فرموده است: هر کس عمل نيکي انجام دهد پاداش ده برابر دارد. از طرف ديگر، روز آخر شعبان را روزه گرفته و آن را به روزه ماه رمضان متصل مي کنم، و هر کس چنين کند، پاداش روزه هميشه را دارد. از رسول خدا شنيدم که فرمود: هر کس با طهارت بخوابد، در ثواب چنان است که تمام شب را عبادت کرده باشد. اما ختم قرآن: رسول خدا(ص) فرمود: هر کس يک بار سوره «قل هوالله» را بخواند، پاداش يک سوم قرآن را دارد و هر کس دو بار بخواند، دو ثلث قرآن را خوانده است، و هر کس سه بار بخواند، گويا قرآن را ختم کرده است، و نيز حضرت فرمود: يا علي! هر کس تو را با زبان دوست بدارد يک سوم ايمانش کامل شده، هر کس با دل و زبان دوست بدارد، دو ثلث ايمان او کامل شده، و هر کس با دل و زبانش دوستت بدارد و با دست هم ياري ات کند، تمام ايمان را به دست آورده است. (1)
روزنامه كيهان، شماره 21724 به تاريخ 26/6/96، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان