ثبات ایران و سرگردانی آمریکا

صحنه دیپلماسی و تصمیم گیری آمریکا در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران و منطقه خاورمیانه به گونه ای شده است که مثال چند کودک سرگردان که برای یافتن زمین بازی، آنقدر از این کوچه به آن کوچه می روند تا از رمق بیفتند، مصداق نابجایی نیست. البته، کاخ سفید تلاش زیادی می کند که بلاتکلیفی اش به بیرون درز پیدا نکند. لیکن هیچ کس نمی تواند جلوی انتشار اخبار مربوط به سرگردانی و تشتت آراء تصمیم گیران آمریکایی را بگیرد. این امر خود بی ارتباط با ساختار حکومت و شاکله قدرت در آمریکا نیست.
به هرحال، ملاحظه برخی دیدگاه ها و نظرات رسمی و غیررسمی آمریکایی ها در ارتباط با ایران، بیشتر به روشن شدن موضوع کمک می کند. برخی از استراتژیست های آمریکایی این دیدگاه را دارند که دولت آمریکا برای دستیابی به یک سیاست خارجی هدفمند، باید برخی واقعیات مانند ظهور ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای را بپذیرد و سپس به فکر تطبیق با آن باشد؛ چرا که سایر گزینه ها و سناریوهایی که طی 27سال گذشته علیه ایران به کار برده است، همگی با ناکامی روبرو شده اند.
«هنری کیسینجر» چهره سرشناس سیاسی می گوید: در جهانی که شدیدا تغییر کرده است، آمریکا باید نسبت به استفاده از قدرت خود با تکبر کمتری رفتار نماید و تمایل بیشتری برای مذاکره با دیگر کشورها داشته باشد. عده ای در واشنگتن مدعی اند باید برای ایران درخصوص توقف غنی سازی اورانیوم و یا تعیین زمان اقدام نظامی، مهلت تعیین کرد.
در مورد تحریم ها نیز وضع بهتر از این نیست و اختلافات اساسی زیادی وجود دارد. وزارت خارجه آمریکا بر این نظر است که حمایت وسیع از اعمال تحریم بانک های خارجی و شرکت های بین المللی، ممکن است هدف کاخ سفید در جلب نظر کشورها برای در انزوا قرار دادن ایران را در عمل با مشکل مواجه سازد. روزنامه نیویورک تایمز در تاریخ 26 خرداد می نویسد: درحالی که جناح «دیک چنی» (معاون جرج بوش) بر این باور است که این فشارها نتوانسته هدف مورد نظر آمریکا برای جلوگیری از غنی سازی اورانیوم، یعنی خط قرمز دولت بوش را تامین نماید، تعیین راهبرد تندتر مبتنی بر ارائه هشدار جدی تر و در صورت لزوم، آمادگی برای انجام اقدام نظامی علیه ایران بیش از پیش احساس می شود. یا درحالی که «لیبرمن» و برخی نمایندگان جمهوریخواه در کنگره و یا نامزدهای ریاست جمهوری از اقدام نظامی علیه ایران دفاع می کنند، سناتورها و نمایندگان دموکرات ها با هرگونه اقدام نظامی علیه ایران مخالفت نموده و آن را موجب بروز بی ثباتی در خاورمیانه می دانند. در همین راستا، سناتور «جوزف بایدن» رئیس کمیته روابط خارجی سنا، معتقد است چنانچه اقدام دیپلماتیک یا نظامی در آینده مدنظر قرار گیرد، آمریکا تنها خواهد بود و به همین دلیل است که با اروپایی ها همکاری می کنیم و در این مرحله، از نیروی نظامی استفاده نمی کنیم. سناتور «کرنین» از حزب جمهوریخواه نیز می گوید: سؤال این است که آیا ما می خواهیم در برابر ایران ضعف نشان دهیم یا قدرت؟ و یا اینکه می خواهیم به تاخت و تازهای ایران در عراق و کمک تسلیحاتی آن، مثل مواد منفجره که موجب کشته شدن آمریکایی ها می شود (البته به ادعای این سناتور)، پاسخ دهیم یا اینکه می خواهیم آن را نادیده بگیریم؟ تعدادی از جنگ طلبان آمریکایی بر این باورند که سیاست بوش در قبال ایران تکثرگرا بوده و در این میان، سیاست نرم کنونی با ایران بی نتیجه خواهد بود. لذا، با توجه به تحرکات ایران علیه نظام بین الملل و رفتن آن به سمت سلاح هسته ای، این کشور به سرعت غیرقابل مهار خواهد شد. اگر چنین وضعیتی رخ دهد، دیگر الگوی تعادل وحشت آمریکا و شوروی (زمان جنگ سرد) درباره برنامه هسته ای ایران پاسخگو نیست و ما نمی توانیم حریف ایرانی بشویم که مبارزان آن، هراس از مرگ ندارند. جالب است که «زبیگنیو برژینسکی» معتقد است آمریکا باید بخشی از تحریم های 15ساله را لغو کند و می گوید: اگر ما اقدام نظامی انجام دهیم، از سوی ایران واکنش در پی خواهد داشت. «گری سیک» نیز می گوید: دولت آمریکا در سیاست های خود در قبال ایران، همواره خط قرمزی را لحاظ کرده و عنوان می کند که ایران نباید از این خط قرمز عبور کند، اما در عمل، با دستیابی ایران به اطلاعات و تکنولوژی هسته ای از این مرز عبور کرده و در خط قرمز دوم، یعنی عدم غنی سازی اورانیوم نیز آمریکا اعلام کرد ایران نباید غنی سازی را انجام دهد. ولی این مرز نیز شکسته شد و اکنون تلاش ها روی خط قرمز بالاتری تمرکز دارد و آن اینست که آمریکا باید مانع دستیابی ایران به بمب اتمی بشود و تحقق این امر، مستلزم گفت وگوی جدی و دیپلماتیک آمریکا با ایران برای بررسی مسئله است.
البته، موضوع تنوع دیدگاه ها و همینطور استراتژی ها در برخورد با جمهوری اسلامی ایران، دارای فهرستی طولانی است که مجال پرداختن به آن در این مقال نیست. ممکن است عده ای این امر را ناشی از غنای تصمیم سازی ها فرض کنند، درحالی که واقعیت آن است که کاخ سفید، پنتاگون، وزارت خارجه، کنگره، سنا، حزب حاکم، نخبگان و نظرپردازان، یکی پس از دیگری آنچنان دچار تغییر و تحول در نظرات، دیدگاه ها و استراتژی هایشان می شوند که چیزی جز نام بحران و سرگردانی بر آنها نمی توان نهاد.
با این وضعیت، آمریکا که از یک طرف در افغانستان و به خصوص عراق، با مشکلات غیرقابل پیش بینی دست و پنجه نرم می کند و از طرف دیگر، طی ماه های آینده متاثر از کشمکش های دو حزب جمهوریخواه و دموکرات بر سر انتخابات ریاست جمهوری خواهد شد، قادر نیست حتی حزب حاکم را از شکنندگی در انتخابات نجات دهد، تا چه رسد طرح هایی مانند خاورمیانه بزرگ، انرژی هسته ای ایران، چالش های لبنان، فلسطین و... موفقیت به دست آورد.
بر این اساس، به نظر می رسد طی هفته ها و ماه های آینده ما شاهد حضور پررنگ تر سایر قدرت ها در عرصه خاورمیانه و افول تدریجی آمریکا در منطقه باشیم.
دیپلمات های ایرانی طرف مذاکره با آمریکا در مورد عراق، بر این موضوع اشراف کامل دارند که امنیتی شدن تعاملات دو کشور، که از ناحیه واشنگتن بدان دامن زده می شود، چیزی فراتر از بازی سیاسی و جنگ روانی نیست. موردی که در گذشته نیز سابقه داشته است.

جدیدترین ها در این موضوع

سینمای پناهنده ; به بهانه اکران فیلم سینمایی تگزاس

نمایش فیلم تگزاس در روزهای اخیر نشان می دهد که مسعود اطیابی تغییر بزرگی در رویه فیلمسازی خود داده است. او که پیش از این با فیلمی درباره حوادث هشتاد و هشت نشان داده بود که در فکر پرداختن به مسائل جدی و حرکت در راستای سینمای اجتماعی است، حالا با تگزاس به جریان فیلم های پرفروشی پیوسته که اتفاقا بر خلاف فیلم قبلی اش دچار موانع ممیزی و عدم مجوز اکران نشده و با توجه به فضای سینمای ایران، سود قابل توجه‌ی را به جیب تهیه کننده واریز می کند. 24 تیر 1397, 4:28

مصادره و ماجرای غم انگیز زن در سینما

هنوز و بعد از گذشت حدود سه ماه از جشنواره فیلم فجر(سی و ششم) و دیدن فیلم سینمایی مصادره ، طعم تلخ تماشای آن هم زمان با اکران های نوروزی و فروش بالای این فیلم ذایقه ام را می آزارد. مصادره را شاید بتوان اروتیک ترین فیلم سینمای ایران پس از انقلاب برشمرد. این فیلم به شدت بیمار است و گویا به جز شوخی های سخیف جنسی حتی با دستمایه کردن یک کودک یا نوجوان راهی برای خندان و شادکردن مخاطبانش ندارد. 24 تیر 1397, 4:26

گل دادن درخت پیر ; نگاهی به فیلم خجالت نکش

خجالت نکش، یک فیلم مفرح است. فرحبخشی این فیلم نه از شوخی ها و تکه کلام ها، بلکه به جهت دنیای درونی فیلم است. دنیایی که در آن کودکی متولد می شود و پیری و گذر سن، مانعی برای زایش نیست. در روستای کوچک و کم جمعیت مهمت اباد، 231 نفر زندگی می کنند و این فیلم به ما می گوید که این جمعیت چگونه به اندازه یک نفر بیشتر می شود. 24 تیر 1397, 4:25

خوک های آوازه خوان ; نگاهی به فیلم خوک

اگر تلاش فیلم خوک در این است که یک کمدی متفاوت در سینمای ایران باشد، باید گفت که در این کار موفق شده است. این فیلم توجهی به شوخی ها کلامی و متدوال در سینمای طنز ندارد. تا حد زیادی می کوشد که از مزیت های واقعیت استفاده کند و در مناسبات انسانی و روابط فردی آدم ها دخل و تصرفی نکند و همزمان از سوی دیگر پیروزمندانه از میدان واقعیت بیرون بیاید بدون آنکه هیچ باج و امتیازی به آنچه که ما واقعیت صدایش می کنیم داده باشد؛ خوک خود را در واقعیت محدود نمی کند. 24 تیر 1397, 4:24

فیلشاه، آغاز راهی جریان‌ساز در انیمیشن بومی

صحبت از انیمیشنی سینمایی است که در فرم، تکنیک و ارائه مفاهیم به استاندارهای جهانی نزدیک شده و سعی دارد به‌دور از شعار و کلیشه به یک مقطع تاریخی با رگه‌های دینی بپردازد و آغازکننده راهی جریان‌ساز برای صنعت سینمایی انیمیشن در ایران باشد. 24 تیر 1397, 4:23

پر بازدیدترین ها

ارزش هایی که فراموش کرده‌ایم

آیا استراتژی مقابله با شبکه‌های ماهواره‌ای، لاجرم به افزایش تعداد شبکه‌های داخلی و تکثّر برنامه‌های همزمان می‌انجامد؟ آن هم در شرایطی ‌که در تأمین برنامه‌های مناسب و کیفی برای همان شبکه‌های قدیمی نیز با چالش‌های جدّی روبه‌رو هستیم. و آیا... 22 شهریور 1396, 20:31

چرا شرلوک هولمز هنوز محبوب است؟ | به بهانه بازپخش سریال شرلوک هلمز

سموم و مواد مخدر را به خوبی می شناسد. دانسته هایش در زمین شناسی کاربردی است؛ در یک چشم بر هم زدن خاکهای مختلف را از هم تشخیص می دهد. به علم شیمی علاقه ای وافر دارد و حتا یک آزمایشگاه کوچک در خانه اش به راه انداخته است... 31 خرداد 1392, 0:0

«آب‌پریا» پرسه‌ای در مرزهای مه آلود | نگاهی به سریال آب پریا

نوروز امسال با آب‌پریا و برخی برنامه‌های معدود؛ بعضی‌ها از جمله نگارنده را با تلویزیون آشتی موقت کردند. هر چه نباشد دست کم نام مرضیه برومند برای بچه‌های دهه ۶۰ به بعد آشنا و البته حامل پیام‌های نوستالژیک است... 21 اردیبهشت 1392, 0:0

خنده بر ریشه‌های فرهنگ: نگاهی به کمدی‌های تلویزیونی

خنده، شوخ‌طبعی و طنز پردازی، از نظرگاه فلسفی، مقوله هایی هم گستره و دامنه هایی نزدیک به یکدیگر دارند. اگرچه تلاش فلاسفه و نظریه پردازان برای بیان و ارائه تعاریفی مرزبندی شده؛ به سرانجامی در خور رهنمون نشده است؛ اما ... 26 مرداد 1396, 7:12

وقتی سریال تاریخی می بینیم، چه می بینیم؟ | نگاهی به روایت تاریخ، از دریچه تلویزیون

صحبت از رویکردی است که رسانه ملی، و در نتیجه مخاطبان این رسانه نسبت به این سریال تاریخی، و سریال های تاریخی مشابه دارند. رویکردی که با سریال تاریخی، به مانند تاریخ، و نه فقط تاریخ، بلکه به مثابه واقعیت برخورد می کند. انگار مخاطبان سریال، پخش مستقیم قیام مختار را از شبکه یک تماشا می کنند! 30 دی 1391, 0:0