احتلام

كلمات كليدي : فقه، احتلام، جنابت، غسل،محتلم

احتلام به معنای خواب دیدن و جنب شدن در خواب است. اگر کسى در خواب منى از او بیرون آید چه این‌که خواب خود را به یاد داشته باشد یا نه، جنب شده و غسل بر او واجب است و اگر خواب جنابت ببیند ولى پس از بیدارى در لباسش منى نیابد، جنب نیست.

درحدیث آمده که پیغمبر(ص) مکروه مى‌داشت که کسى پس از احتلام غسل نکرده با همسر خود نزدیکى کند.

امام موسى بن جعفر(ع) از آباء خود از امیرالمؤمنین(ع) روایت کرده که از آن حضرت سؤال شد درباره کسى که محتلم شده یا جماع کرده و غسل خود را فراموش نمود و او در ماه رمضان بود، فرمود:

«نماز را قضا کند اما روزه‌اش قضا ندارد»

حضرت على (ع) مى‌فرمود:

«رفع القلم عن ثلاث؛ عن الصبى حتى یحتلم و عن المجنون حتى یفیق و عن النائم حتى یستیقظ»

«از سه گروه قلم تکلیف برداشته شده است: کودک تا وقتى که محتلم شود، و دیوانه تا آن که به عقل آید، و خواب تا آن که بیدار شود»

و نیز می‌فرمود:

«لابأس ان یؤذن الغلام قبل ان یحتلم، و لایؤم حتى یحتلم»

«باکى نیست که نوجوان پیش از احتلام اذان بگوید، ولى تا بالغ نشده است امامت نکند.»

ازامام صادق (ع) روایت شده که هر که بیم داشته باشد که در خواب محتلم شود هنگام رفتن به بستر بخواند:

«اللهم انى اعوذ بک من الاحتلام و من سوء الاحلام و من ان یتلاعب بى الشیطان فى الیقظة والمنام»

محمد بن افرع گوید : به امام عسکرى(ع) نامه‌اى نوشتم و در نامه از احتلام امام پرسیدم و نزد خود گفتم: امام که به تفاسیر قرآن آگاه است چگونه شیطان در وجودش تصرف کند؟! حضرت در پاسخ نوشت : حال ائمه در خواب وبیدارى یکسان است وخواب در وجودشان تغییرى پدید نیاورد و چنان‌که تو نیز به ذهنت آمد امام از تصرف شیطان به دور است.

جدیدترین ها در این موضوع

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست. 24 دی 1395, 23:41

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست. 23 دی 1395, 1:47

خدایا! ببخش!

به آن نديدى. الهى! آنچه را كه به زبانم به تو تقرب جستم ولى دلم برخلاف آن بود بر من ببخش! الهى! اشارات چشم، و سخنان بيهوده، و مشتهيات دل 23 دی 1395, 1:44

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر 23 دی 1395, 1:28

خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

دچار آيم، و به بدگويى آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماوراى اين همه، اختيـاردار بخشش و منـعى، چـه اينـكه بـر هـر چيـز تـوانـايـى. 23 دی 1395, 1:26

پر بازدیدترین ها

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست 23 دی 1395, 0:15

دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

بدان همان کسی که گنج های آسمان و زمین در اختیار اوست، به تو اجازه دعا و درخواست داده است و اجابت آن را نیز تضمین نموده، به تو امر کرده از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او درخواست رحمت نمایی تا رحمتش را بر تو فرو فرستد. خداوند بین تو و خودش کسی قرار نداده که حجاب و فاصله باشد، تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری و مانعت نشده . 23 دی 1395, 1:22

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى. 23 دی 1395, 0:26

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند 23 دی 1395, 0:28