دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

تالیفات آیت الله محمد هادی تهرانی

No image
تالیفات آیت الله محمد هادی تهرانی

آثار و تألیفات

الف: فقه و اصول:

1. اصول الفقه: حاوى مباحث مقدمه اصول تا بحث اوامر مى باشد. مشخص نیست شخصاً آن را تألیف کرده یا تقریر درسش است. 2. الاتقان: از ابتدا تا مبحث مشتقات اصول است. شیخ آقا بزرگ تهرانى نسخه هایى از آن را در تهران، نجفو سبزوار مشاهده کرده است. در کتابخانه آیت الله مرعشى نجفى نیز نسخه اى از آن وجود دارد. 3. تعارض الادله: احتمالا همان رساله فى التعادل و التراجیح است. 4. حاشیه بر رسایل علمیه: شامل حاشیه هاى گوناگون بر رساله هاى عملیه بزرگان است، مثل: حاشیه بر جامع عباسى، حاشیه بر رساله وحید بهبهانى، حاشیه بر منهج الرشاد شیخ جعفر شوشترى و حاشیه بر نجاة العلماى صاحب جواهر. 5. ذخائر النبوة فى احکام الخیار: در سال 1325ق به طبع رسید. 6. رساله الحق و الحکم: در 21 صفر سال 1321 آن را نوشته و در سال 1330ق در کتاب براهین الحق که حاوى رساله هاى سید محمد مولاناتبریزى است، چاپ شد و حجت الاسلام نعمت الله صفرى فروشانى آن را با تصحیح و تعلیقاتى در مجله نامه مفید، ش چهارم، سال اول به طبع رسانید. 7. رسالة فى اتحاد الماء و کیفیة التطهیر: در سال 1314ق نگاشت. 8. رساله اى در امامت. 9. رساله اى در حکم مسافر فى القصر و الاتمام در برخى کتب تراجم جزو آثار وى برشمرده اند. 10. رسالة فى مناسک الحج. 11. رساله فى منجزات المریض. 12. رسالة فى المواسعه و المضایقه. 13. رسالة فى الوقت. 14. رسالة فى ابطال التنجیم. 15. رسالة مستقلة فى تقوى العالى بالسافل. 16. فتوى المجتهد و رجوعه عنه: شیخ آقا بزرگ نسخه هایى از آن را دیده است. 17. کتاب الاجتهاد و التقلید: صاحب کتاب اشعه نور مى گوید: «این کتاب به صورت ناقص و در هفتصد صفحه نزد ما موجود است که در سال 1303ق کتابت شده است و احتمال مى رود تقریر درس شیخ هادى باشد. 18. کتاب الارث: شیخ آقا بزرگ نسخه اى از آن را که به خطر شیر محمد فرزند صفر على همدانى نجفى در 1338ق کتابت شده، دیده است. 19. کتاب البیع المبسوط و الخیارات: شیخ آقا بزرگ مى گوید: «شرح شرایع است.» این اثر یک بار در سال 1320ق و بار دیگر در سال 1342ق در تهران چاپ شده است. 20. الرضوان فى الصلح: به همراه کتاب ذخائر النبوه در سال 1390ق به طبع رسید. 21. الفرق بین البیع و الصلح: شیخ آقا بزرگ تهرانى نسخه اى از آن را در نجف دیده است. 22 کتاب الصلوة: حاوى مباحث فقه استدلالى شامل مباحث نماز تا مقدارى از مباحث نماز مسافر است. 23. کتاب الزکوة: شیخ آقا بزرگ تهرانى نسخه اى از آن را به خط مولف نزد سید هادى اشکورى مشاهده کرده است. 24. ودائع النبوة: حاوى مباحث فقهى: طهارت، صلوة، زکوة، صوم، ارث، بیع و خیارات است. مجلّد اوّل آن به ودائع النبوه موسوم و شامل مباحث طهارت است. شیخ اقا بزرگ تهرانى نسخه اى از آن را که در 16 محرم 1317 تحریر شده، در کربلا دیده است و کتاب الطهارة که در دو جلد به طبع رسیده، همین اثر است. 25. کتاب الصوم: نوشته مولف اشعه نور به خط مولف در یکصد صفحه در کتابخانه تبریزى نجفموجود است. 26. کتاب فى الغنا: نیمى از آن به موضوع حقیقة الصوت اختصاص دارد. 27. کتاب الوصیة: سید محسن امین از آن نام برده است. 28. محجة العلماء فى الادلة العقلیة: جلد اوّل شامل مباحث قطع و ظن تا مقدارى از مباحث حجیّت ظواهر و جلد دوم شامل اصالة البرائه، اشتغال استصحاب و تعادل و تراجیح مى باشد. تمام مطالب این اثر ناظر به اقوال شیخ انصارى و انتقاد بر آن ها است و در عصر مولف به طبع رسید. 29. وسیلة النجاة: به نوشته آقا بزرگ تهرانى این اثر رساله فارسى شیخ هادى بوده که در سال 1301ق به همت عبدالوهاب بن جعفر نمازى خویى با امضاى مولف به طبع رسیده است و شامل مباحث طهارت، نماز، روزه، خمس و زکات مى باشد. مولف الذریعه نسخه خطى آن را در تهران نزد جلال الدین محدث ارموى دیده است. 30. المشتقات: آقا بزرگ آن را به خط مولف نزد سید هادى اشکورى مشاهده کرده است. 31. الاستصحاب: به چاپ رسیده و آقا بزرگ آن را در کتابخانه سید محمد باقر حجت طباطبایى حائرى رویت نموده است. 32. الرسالة الرضاعیه: آقا بزرگ نسخه ى خطى آن را نزد سید هادى اشکورى ملاحظه کرده است.

ب) مباحث تفسیرى، کلام، حکمت و عرفان

33. تفسیر آیت النور (رسالة النوریه) که اصل آن به زبان عربى است و محقق گرانقدر حسن مصطفوى آن را با عنوان «اشعه نور» ترجمه و به طبع رسانیده است. شیخ آقا بزرگ تهرانى از طبع اصل آن در تهران به سال 1319ق خبر داده است. 34. اصول دین: نسخه خطى از این اثر در مجموعه اى از آثار شیخ هادى با عنوان حق الیقین فى معرفة اصول الدین در کتابخانه آیت الله مرعشى نجفى نگاهدارى مى شود. 35. پاسخ دو شبهه: حاوى رفع یک شبهه عرفانى و اشکال درباره فایده امام غایب در عصر غیبت است. 36. الحق الیقین فى معرفة اصول الدین: در کتابخانه آیت الله مرعشى در مجموعه اى موجود است. 37. رسالة تحریف الکتاب. 38. رسالة فى الرد الشیخیه: در جواب تهمت هایى که به وى زده اند، نوشته است. 39. رسالة فى سهو النبى(صلى الله علیه وآله وسلم): در مقدمه اشعة النبى از آن نام برده شده است. 40. رسالة فى الرد على من زعم ان علم الله لا یتعلق بالمعدومات: در اعیان الشیعه معرفى گردیده است. 41. کتاب التوحید: احتمال مى رود متن عربى کتاب اصول دین باشد. 42. منظومه فى الکلام: سید محسن امینآن را معرفى کرده است.

ج: مباحث تاریخى، ادبى و متفرقه:

43. مقتل ابى عبدالله الحسین(علیه السلام): شیخ آقا بزرگ تهرانى از آن نام مى برد. 44. ارجوزه فى الصلح: به نظر مى رسد همان کتاب الرضوان و حاوى اشعارى مى باشد. 45. جواب نُه سوال: در رفع برخى اتهامات و شبهه ها. 46. فوائد متفرقه: حاوى نکات گوناگون. 47. رسالة فى علم الرجال. 48. رسالة فى النحو. 49. منظومة النیّة شامل500 بیت شعر است.[38]

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

عالمان مرتبط

No image

محمد هادی تهرانی

جدیدترین ها در این موضوع

No image

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
No image

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
خدایا! ببخش!

خدایا! ببخش!

به آن نديدى. الهى! آنچه را كه به زبانم به تو تقرب جستم ولى دلم برخلاف آن بود بر من ببخش! الهى! اشارات چشم، و سخنان بيهوده، و مشتهيات دل
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

دچار آيم، و به بدگويى آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماوراى اين همه، اختيـاردار بخشش و منـعى، چـه اينـكه بـر هـر چيـز تـوانـايـى.

پر بازدیدترین ها

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

بدان همان کسی که گنج های آسمان و زمین در اختیار اوست، به تو اجازه دعا و درخواست داده است و اجابت آن را نیز تضمین نموده، به تو امر کرده از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او درخواست رحمت نمایی تا رحمتش را بر تو فرو فرستد. خداوند بین تو و خودش کسی قرار نداده که حجاب و فاصله باشد، تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری و مانعت نشده .
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
No image

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
Powered by TayaCMS