دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

تدریس میرزا مهدی اصفهانی

No image
تدریس میرزا مهدی اصفهانی

اقامت در مشهد مقدس

میرزا مهدى اصفهانى در سال 1340 هـ .ق. به ایران بر مى گردد و در مشهد اقامت مى کند. وى از سال 1340 هـ .ق. تا سال 1365 هـ .ق. به تدریس تحقیقى خارج اصول، نشر معارف، تربیت نفوس و عقول، و دادن دید اجتهادى در مسائل عقلى و معارفى و تشجیع بر اظهار نظر و داشتن درک استقلالى و انتقادى از فلسفه و عرفان پرداخت. بیش تر شاگردان ایشان از بزرگان حوزه علمیّه خراسان بودند که سال ها در درس آقا بزرگ حکیم شهیدى([5])، حاجى فاضل خراسانى، شیخ اسدالله عارف یزدى و دیگر استادان فلسفه و عرفان، شرکت کرده بودند. پیش از آوردن شرحى درباره این دوره از زندگانى میرزاى اصفهانى، باید اشاره کنیم به اجازه اجتهادى که میرزاى نائینى براى ایشان نوشته است اجازه اى بسیار تجلیل آمیز، آن هم از کسى که کم تر اجازه اجتهاد نوشته است. میرزاى نائینى در این اجازه، درباره میرزاى اصفهانى که 35 سال بیش نداشت، نوشت:

«.. العَلَم العلاّم، وَالمهذّب الهُمام، ذوالقریحةِ القویمة، و السّلیقةِ المستقیمة، والنّظرِ الصّائب والفکرِ الثّاقب، عمادُ العلماء وَصفوةُ الفقهاء، وَالوَرَعُ التّقی و العدُل الزّکیّ... فَلْیَحمَد الله ـ سبحانَه وَتعالى ـ على ما أولاة مِن جودةِ الذّهنَ وَحُسن النّظر.»

در حاشیه این اجازه نامه، سه تن از مراجع تقلید تشیع مراتب مندرج در آن ومقامات بلند علمى و تحقیقى میرزاى اصفهانى را تأیید کرده و ستوده اند. این سه تن عبارتند از:

1. آقا ضیاء الدین عراقى.

2. سید ابوالحسن اصفهانى.

3. حاج شیخ عبدالکریم یزدى.

درس هاى میرزاى اصفهانى

1. اصول نائینى

میرزاى اصفهانى پس از ورود به مشهد، به تدریس خارج اصول در حوزه علمیّه مشهد و نقد نظریات میرزاى نائینى پرداخت. وى نخستین شاگرد میرزاى نائینى بود و بر مبانى و نظرات استادش تسلّط کافى داشت. درس میرزا در حوزه مشهد درخششى خاص مى یابد و سال هاى بسیارى ادامه پیدا مى کند.

2. معارف

میرزاى اصفهانى به تدریس «مبانى خالص قرآنى» در معارف و اصول عقاید مى پردازد.

3. اصول آل الرسول

وى علاوه بر تدریس خارج اصول نائینى که مفصّل بود، یک دوره اصول فشرده براى نخبگانِ حوزه علمیّه مشهد مى گوید که به «اصول آل الرسول» معروف شده است. این دوره از مباحث زاید و تکرارى خالى بود و فقط به بیان اصول اصلى مى پرداخت و حدود 2 سال طول کشید.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

No image

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
No image

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
خدایا! ببخش!

خدایا! ببخش!

به آن نديدى. الهى! آنچه را كه به زبانم به تو تقرب جستم ولى دلم برخلاف آن بود بر من ببخش! الهى! اشارات چشم، و سخنان بيهوده، و مشتهيات دل
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

دچار آيم، و به بدگويى آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماوراى اين همه، اختيـاردار بخشش و منـعى، چـه اينـكه بـر هـر چيـز تـوانـايـى.

پر بازدیدترین ها

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

بدان همان کسی که گنج های آسمان و زمین در اختیار اوست، به تو اجازه دعا و درخواست داده است و اجابت آن را نیز تضمین نموده، به تو امر کرده از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او درخواست رحمت نمایی تا رحمتش را بر تو فرو فرستد. خداوند بین تو و خودش کسی قرار نداده که حجاب و فاصله باشد، تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری و مانعت نشده .
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
No image

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
Powered by TayaCMS