وقتی ما درباره یک دین، فرقه، مذهب، مسلک دچار تردید می‌شویم و نکاتی خاص به ذهن ما می‌رسد، بهترین چیزی که انسان را از سردرگمی خارج می‌سازد بررسی کارنامه عملکرد بزرگان آن فرقه میباشد. زیرا این بزرگان در هر فرقه و مذهبی که هستند اعتقادات و باورهای فرقه را پایه ریزی کرده و عامل به آن هستند.
مثلاً شیعه مبنا و اساس و پایه حرف‌های خود رابر استدلال نهاده است و بنا بر آیه:
«قل هاتوا برهانکم ان کنتم صادقین»[1]
مخالفانش را دعوت به استدلال و برهان می‌نماید.
حال باید کارنامه وهابیت و بزرگان آن را ورق زد تا متوجه شد که افکار عملکرد ایشان چگونه میباشد.برای بررسی این مطلب ابتداء باید مقدمه‌ای را یادآور شد. دعوت وهابیان و عملکرد ایشان دارای دو مرحله کلی میباشد.
نخست: یک دوره 75 ساله تا سال 1235 که خاندان سعود حکومت کردند و با قلع و قمع دولت نجد به دست ابراهیم پاشای عثمانی و قتل عبدالله بن سعود در استامبول، خاندان یاد شده از قدرت ساقط شدند و بعد از آن برای مدتی قریب به هشتاد سال در عزلت روزگار گذراندند.
مرحله دوم: دعوت وهابیان با فعالیت عبدالعزیز بن عبدالرحمن در سال 1319 ق آغاز شد زمانی که وی از کویت به نجد آمد و پس از تسلط به نجد و توسعه قدرت خود، کشور عربستان سعودی را ایجاد کرد و تاکنون فرزندان وی به این کشور حکومت می‌کنند.[2]
وقتی کارنامه وهابیان را با یک نگاه اجمالی نه تفصیلی بررسی می‌کنیم؛ می‌بینیم که کارنامه بسیار سیاهی دارندکه یکی از کارهای ننگین آنها حمله به شهرها و قتل و غارت آنها می باشد
الف: حمله به طائف در سال 1217
وهابیان در ذی القعده سال 1217 با جنگ و ستیز وارد طائف شدند و همگان حتی کودکان را نیز قتل عام نمودند و اطفال و شیرخوارگان را نیز در آغوش مادران سر بریدند و گروهی از مردم فراری را نیز دنبال نموده و کشتند و اموال مردم را غارت کردند و بسیاری از خانه‌ها را تخریب کردند.
ب: محاصره جده توسط وهابیان در سال1218
سعود در سال 1218 نامه‌ای به مردم جده نوشت و از آنان خواست از او اطاعت کنند آنان در پاسخ نوشتند ما رعیت شریف (حاکم وقت حجاز) هستیم و اطاعت ما وابسته به اطاعت اوست. آنگاه سعود با سپاهیانش جده را به مدت 8 روز محاصره کردند اما کاری از پیش نبرده، به سرزمین‌های خود بازگشتند ولی دوباره در محرم 1219 با دوازده هزار سرباز جنگجو به عزم محاصره جده حرکت کرده و سه روز جده را در محاصره داشتند و روزی یک بار به شهر حمله می‌کردند. بعد از سه روز جنگ بسیار سختی در گرفت و با عزیمت (فرار و شکست) وهابیان پایان یافت.
ج: تسلط وهابیان بر ینبع
وهابیان ینبع را هم مثل سایر شهرها محاصره کردند و بالاخره وارد شهر شدند و دست به کشتار زدند ولی سپاه شریف آنها را بیرون کرد بنابراین آنان به طرف جده برای محاصره رفتند ولی توپ‌های شهر جده آنها را دور ساخت. آنها به محاصره راه‌ها پرداختند و هرکه را سر راه می‌دیدند می‌کشتند و مسلمانان را مشرک می‌خواندند.[3]
د: حمله وهابیان به نجف در سال1222
در این زمان وهابیان تصمیم گرفتند به نجف حمله کنند بنابراین به نجف لشگرکشی کرده مال رعیت و خزانه حضرت امیر به غارت رفت و کتابخانه حضرت را آتش زدند ولی چون کراماتی از حضرت دیدند برگشتند.[4]
همچنین آنان در سنه 1223 به لارستان حمله و در سال 1224 شام را تسخیر و شهر دمشق را به تصرف درآوردند.
و از این نمونه کارها که چند مورد جهت مثال بیان شد. مشت نمونه خروار است.