عالمى خوش محضر و ساده زیستى

عالمى خوش محضر و ساده زیستى

آقاى مولانا، اخلاق نیک و پسندیده اى داشت و هر کس که در حضورش مى نشست، احساس خستگى نمى کرد. او حاضرین را با سیمایى متبسم و با گشاده رویى به حضور مى پذیرفت، به طورى که افراد از حضور نزد وى خسته نمى شدند و از او دل نمى کندند.

بارزترین صفات اخلاقى این شخصیت وارسته که وى را محبوب مردم کرده بود، ساده زیستى، زندگى در میان مردم کوچه و بازار و دورى از تجملات و تشریفات بود. او با این که مى توانست در بهترین خانه هاى مجلل زندگى کند، امّا تا آخرین لحظه عمر خویش، در همان محلّه پدرى و همان منزل بى آلایش، واقع در محله دستمالچى تبریز زندگى کرد و هیچ گونه تغییرى در زندگى خود نداد و هرگز قدمى به سوى دنیا دارى وتجمل بر نداشت.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه