گذشت

خلیل بن احمد از کنار گروهى ردّ شد و شنید در مذمّت وى سخن مى گویندامّا بدون آن که کدورتى از آنان در دل گیرد اشعارى را زیر لب سرود که مضمون آن ها این است:

نَفْس خود را وادار مى نمایم تا از خطاى دیگران بگذرد هر چند خطایشان زیاد باشدچرا که تمام مردم یکى از سه گروه هستند: گروه برتر از من، که در این صورت رعایت حقّ آنان و ادب بر من لازم است. گروه مساوى با من، پس بخشش لغزش آنان موجب برترى من خواهد شد. گروه پایین تر از من که بخشیدن جرم آنان و خوددارى از پاسخ، موجب حفظ آبروى من خواهد گردید، هر چند سرزنش کنندگان ملامتم نمایند.^([34])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه