25 آذر 1396, 8:6
انسان باید در دنیا زندگی کند، ولی مستغرق آخرت باشد تا اینگونه مظهر اول و آخر باشد و دوره را در دنیا تمام کند نه آنکه بگذارد در آخرت به این پایان دوره برسد؛ یعنی اگر به اختیار به این پایان نرود به زور میبرند.
انسان عاقل کسی است که در همین دنیا دوره کمال را کامل میکند و اجازه مییابد تا درک درستی از هر ملک و ملکوت و دنیا و آخرت داشته باشد و موقعیت و وضعیت خویش را به درستی درک کند و بر اساس آن عزم و همت عالی داشته باشد. از این رو امیرمؤمنان علی(ع) میفرماید: فَکونوا مِن أبناءِ الآخِرَةً؛ از فرزندان آخرت باشید.(شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج2، ص318)
کسی که فرزند آخرت است، دنیا را برای آخرت میخواهد و آن را مزرعه آخرت میداند که باید در آنجا درو کند و از ثمراتش بهره برد. پس چنانکه اباعبدالله امام حسین(ع) میفرماید باید به گونهای با دنیا برخورد کرد که گویی دنیایی نیست: أَمَّا بَعْدُ فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ الْآخِرَةً لَمْ تَزَلْ وَ السَّلَامُ؛ دنیا گویی نبود و گویی آخرت از ازل بود.(کامل الزیارات،ابن قولویه القمی، ص76).
فرزندان آخرت در زمین زندگی میکنند ولی در دنیا زندگی نمیکنند، زیرا یا در مقام نظر به ملکوت هستند (اعراف، آیه 185) یا در مقام رؤیت ملکوت. (انعام، آیه 75) از این رو ملکوت همه چیزی را میبینند و فرق چیزهای بهشتی و دوزخی را مییابند و بر اساس آن با آن چیزها تعامل میکنند. لذا به غذایی دست نمیزنند که آتش است و کاری نمیکنند که شراره عمودین آتش دوزخ میباشد.
تاریخ: شنبه 6 آبان ماه 1396
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان