13 مهر 1394, 13:51
ارتباط با دربار
دربار با میرزا ابوطالب ارتباط داشت و او از این فرصت براى احقاق حق مردم استفاده مى کرد. وى در همین راستا یک کتاب قانون براى دربار و محاکم زمان ناصرالدین شاه نوشت. به رغم این ارتباط، هرگز عالم دربارى نشد زیرا هیچ مورخى چنین نسبتى به او نداده است. سیره میرزا هم اینگونه نسبت ها را برنمى تابد. در مجله یادگار درباره میرزا ابوطالب مى خوانیم:
«در تمام دوره حیاتش هرگز تحت تأثیر درهم و دینار واقع نشد و در زمان تصدّى طولانى خود به امورات شرعیه با صحت عمل و امانت و درستکارى کامل مشى نمود و... از ابتداء امر که به تهران وارد شد با دربار سلاطین روابط مؤکد پیدا کرد و داراى نفوذ کلمه شد درعین حال از تنقید (نقد کردن) عملیات مستبدانه و پاره کارهاى نارواى آنان هیچ موقعى خوددارى نمى نمود، تصریحاً و تلویحاً عیوب و مضرات استبداد مطلقه را کتباً و شفاهاً گوشزد زمامداران وقت نموده و از اظهار و اعلام مقاصد مشروعه و مطالب حقه پروائى نداشت... وى یکى از مفاخر آن دوره و عالمى مطلع و بصیر و دل آگاهى بود کهـ ... در اواخر زمان ناصرالدین شاه برحسب تقاضاى آن پادشاه دستور جامعى مشتمل بر صدها ماده براى اداره دادگسترى آن دوره نوشته به شاه نقدیم داشت که چنانچه اجرا مى شد لااقل تخفیفى در مظالم و اجحافات زمامداران محسوس مى گشت. لکن بدبختانه اولیاء امور جاهل و نفع پرست دوره ناصرى، اجراى مواد آن دستور را برخلاف منافعشان تشخیص داده و شاه را نیز... از این خیال منصرف کردند. این روابط مستقیمه با پادشاهان قاجار که خالى از فوائد و منافع به حال مردم و جامعه آن روزى نبود (از عهد ناصرالدین شاه) تا زمان محمد على شاه برقرار بوده است.»[37]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان