تدریس ابوالقاسم اسماعیل بن عباد

دانش گسترى صاحب

در سال 366 ق. مؤیّدالدوله، حاکم اصفهان، صاحب را که 13 سال نویسندگى او را بر عهده داشت، به وزارت برگزید، صاحب در دوران اقامت در اصفهان بساط علم و ادب را در آن شهر گسترانید و به نشر و ترویج فضل و دانش و تشویق دانشمندان و فرزانگان پرداخت. رفته رفته نام او به دانش پرورى اشتهار یافت و سخنوران و ادیبان و نویسندگان بسیارى به محضر او شتافتند و در اصفهان اقامت گزیدند. در دوران اقامت صاحب در اصفهان بزرگان علم و ادب بسیارى از این شهر برخاستند. این افراد عبارت بودند از : ابوعلى مرزوقى ادیب مشهور، حلاّج ابومنصور اصفهانى از شاگردان ابوعلى فارسى، ابوعبدالله خطیب اسکافى، ابن فورک اصفهانى متکلّم بزرگ اشعرى، ابن منده اصفهانى، محدث و مورخ مشهور ابونعیم حافظ اصفهانى، محدّث معروف و برخى دیگر.

او در اصفهان به اعتقاد استوار تشیّع اشتهار داشت و عقیده و مذهب خود را نیز ترویج مى کرد. در این راه سعى وافر مبذول مى داشت. او با فقها و دانشمندان در مسائل اعتقادى مناظره مى کرد و در بیشتر موارد بر آنان غالب مى آمد. در مجالس درس او در اصفهان شاگردان فراوانى حاضر مى شدند.

ابوالنّدى محمد بن احمد از ادباى مشهورى است که در یکى از جلساتِ املاى صاحب حاضر شده و با وى مناظره کرده است.^([1])

[1] - تاریخ دانشگاههاى بزرگ اسلامى، نورالله کسایى، ص23 و 24. صاحب بن عباد، شرح حال و آثار، ص39، 40 و 113.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه