فعالیت های علمی آیت الله سید نورالدین حسینی شیرازی

سیره عملى، علمى و اخلاقى

1. روش تفسیرى

سید نورالدین درس تفسیر قرآن را در حوزه علمیه شیراز برگزار مى کرد و در تفسیر قرآن مهارت داشت. وى حافظ قرآن نیز بود. تسلط به ملل و نحل موجب شده بود بهتر بتواند قرآن را تفسیر کند. وى در تفسیر قرآن گرایش فلسفى داشت و درعین حال از تفسیر به رأى پرهیز مى کرد و به درک عمیق قرآن اهمیت مى داد. سبک او در تفسیر ادبى، فلسفى و تاریخى بود.

2. خطبه و خطابه ها

وى خطیبى برجسته بود و خطبه هایش انبوه مخاطبان را تحت تأثیر قرار مى داد. او براى برگزارى نماز عید پیشاپیش جمعیت و با پاى برهنه از خانه تا وادى السلام راهپیمایى مى کرد.

3. طلبه پرورى

به طلبه پرورى و کشف استعدادها اهمیت فراوان مى داد و با برنامه ریزى اقتصادى و علمى و تشویقهاى لازم، روحیه طلبگى و استوارى و قناعت را به شاگردان یاد مى داد. به پوشیدن لباس مقدس روحانیت توسط طلبه ها اهتمام خاصى داشت و معتقد بود طلاب باید از علوم روز هم آگاه باشند.

4. نبوغ و تلاش

به گفته خودش قبل از بلوغ به اجتهاد رسیده بود و این نشانه هوش و نبوغ اوست، البته استعداد و نبوغ شرط لازم است نه شرط کافى و اگر کسى اهل تلاش مستمر نباشد و با آثار علمى بزرگان مرتبط نباشد نمى تواند بر کرسى اجتهاد تکیه بزند.

سید هم از فضیلت ذاتى و اکتسابى برخوردار بود و هم از محضر اساتید تا رسیدن به مرتبه عالى استفاده کرد.^[12]

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه