برخی از فرصت‌های پیشرفت خود را از دست داده‌ام و هم اینک افسوس آنها را می‌خورم و می‌ترسم که فرصتهای آینده را هم از دست بدهم.

پرسش:

برخی از فرصت‌های پیشرفت خود را از دست داده‌ام و هم اینک افسوس آنها را می‌خورم و می‌ترسم که فرصتهای آینده را هم از دست بدهم.

پاسخ:

متأسفانه گروهی آن‌چنان عمر خود را تلف می‌کنند (و فرصت سوزی می‌نمایند) که گویا دشمن دقت و عمر خویش هستند. جوانان باید بدانند که بسیاری از سرگرمی‌ها بیش از آنچه جنبۀ تفریحی داشته باشند، قاتل و کشندۀ وقت می‌باشند. البته اعصاب خسته، احتیاج به تفریح و سرگرمی دارد ولی نباید هر گونه بیهوده کاری را به حساب تفریح گذارد. فرصت‌های زیادی به دست افراد می‌افتد اما از آن‌جا که دسته‌ای روح «کار آمروز را به فردا انداختن» دارند، این فرصت‌ها را از دست می‌دهند و معمولاً پس از پی بردن به این فرصت سوزی، غالباً‌ کارشان اشک فشانی بر گذشته است و تمام وقت خود را با افسوس خوردن و روی «قبر دیروز» گریه کردن تلف می‌کنند، در حالی که اگر امروز نیز تکانی بخورند ممکن است به همه یا به قسمتی از آرزوهای خود برسند. وقت گذشته را نتوانی خرید باز مفروش خیره کاین گهر پاک بی‌بهاست گروهی هم در نقطۀ مقابل قرار دارند و اضطراب آینده، آنان را از حرکت باز می‌دارد در حالی که به هر دو دسته باید گفت که: هم اکنون برخیز و این «لحظه» را ک از هر دو طرف به نیستی می‌رسد غنیمت بشمار و کار را انجام بده. سعدی می‌گوید: سعدیا دمی رفت و فردا همچنان موجود نیست در میان این و آن فرصت شمار امروز را (تألیف: آیت الله سبحانی) منابع: 1)رمز پیروزی مردان بزرگ، ص 7-102.