13 مهر 1396, 17:7
فرزندم، دلبندم! خدا تو را بر انجام خوبی و پرهیزگاری موفق بدارد، به پدر و مادرت چه در دار دنیا باشند یا در سرای آخرت، نیکی کن؛ زیرا آن که عاق پدر و مادر شود، نه دنیا دارد و نه آخرت و پس از مرگش فرزندانش او را از یاد ببرند.
برای پدر و مادرت در همه عمر دعا کن؛ چه خدا در قرآن تو را به دعا برای آن دو فرا می‌خواند:
«وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا» (اسراء/24)
«و بگو پروردگارا آن دو را رحمت کن چنان که مرا در خردی پروردند»
نماز و روزه‌های قضای پدر و مادرت را به اندازه توان به جای آور. اگر می‌توانی به نیابت از آن‌ها حج بگذار و انفاق کن. و به گاه پذیرش دعا به یادشان باش و برای آنان دعا کن. تا خدا عمرت را دراز کند و کارهایت را سامان بخشد... از آنان (خواهران و برادرانت) و غیر آن‌ها بخواه که برای پدر و مادرت دعا و طلب آمرزش کنند.[1]
1- پاداش نیکی جز نیکی نیست، آن چنان که به تو نیکی روا داشته‌اند، تو نیز چنین کن. تا خود را سزاوار نیکی دیگران کنی و نظر رحمت الهی را به خود جلب نمایی.
2- اعمال نیک غیر از ثواب و پاداش اخروی، آثاری در این دنیا نیز به بار می‌آورند. فرد سالک که از مقبولیت مردمی و حسن شهرت برخوردار است، این سرمایۀ نیک را از رضا و مقبولیت در پیشگاه الهی به دست آورده است. گرچه نیت او از اعمال نیک جز تقرب به حضرت دوست نبوده است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان