27 بهمن 1395, 2:26
فاطمه محمدی
یکی از سختترین کارها، برای بسیاری از ما، درخواست چیزی از دیگران است. آنقدر گاهی این درخواستها سخت میشوند که حتی حاضر نیستیم از پدر و مادرمان هم چیزی طلب کنیم، چرا که یک حس منفی ناتوانی به ما دست می دهد که از برآوردن نیاز خود عاجزیم.
و این حس واقعا عذابآور است، چرا که ما خودمان شاهد هستیم که وقتی کسی مرتبا از ما چیزی میخواهد، به طور مکرر پول قرض میخواهد، یا مدام از وقت و انرژی ما مطالبه دارد و هر خواسته دیگری به مرور زمان ارزش و اعتبار آن شخص برای ما زیر سوال میرود و دیگر احترام سابق را برای او قائل نیستیم و این یک واکنش ناخودآگاه است.به همین خاطر خداوند متعال ما را از درخواست از دیگران و زیر پا گذاشتن عزّت نفسمان برحذر داشته است، (بحارالأنوار: 96/158/37)؛ روزى رسول خدا(ص) به اصحاب خود فرمود: با من بیعت كنید بر اینكه چیزى از مردم نخواهید. از آن پس، اگر چوبدست كسى از دستش مى افتاد، خودش [از مركب] پیاده مىشد و آن را برمىداشت و به كسى نمى گفت آن را به من بده. (البته اینها به معنی این نیست که اگر کسی چیزی از ما خواست دریغ کنیم، این هشدار برای این است که بیاموزیم عزّت نفسمان را به هر قیمتی حفظ کنیم.) اما در این عالم خاکی و در این زمانه مرگ معرفتها و مرامها، کسی هست که دست رد به سینه هیچ کس نمی زند، هم توانش را دارد، هم ثروتش را، هم قدرت و هم مهربانی و دلسوزی لازم را ....او ثروتی دارد که هرگز تمامی ندارد، قدرتی دارد که هیچ قدرتی بالاتر از او نیست. از او هرچه خواسته شود اجابت میشود، هرچه در توان کسی از بنی بشر نیست از او برمیآید و مهمتر از همه این است که اگر هزاران بار از او درخواست کنیم، نه تنها ارزشمان را از دست نمیدهیم، بلکه برای او عزیزتر و محترمتر خواهیم شد.در جایی که میفرماید: (الفرقان، 77)؛ بگو اگر دعاى شما نباشد پروردگارم هیچ اعتنایى به شما نمىكند. و این ارزش گرفتن از دعا، به خاطر ایمان و توجهی است که ما به آفریدگارمان داریم، از خلق او روی گردانیم و به او رو میکنیم، این دعا به ما ارزش میدهد، چون نمادی است از ایمان، بنابراین دعا نه تنها نیاز ما را برطرف می کند که به ما ارزش هم می دهد.
دعا یک عبادت است؛ عبادتی از روی عجز و نیاز، اما این عبادت مراتبی دارد که اگر ما بدانیم، باعث رشد معنویمان خواهد شد. وقتی ما بیاموزیم که در این عالم، برگی بدون اجازه خداوند از جای خود نمیجنبد و هیچ مخلوقی توان این را ندارد که بدون خواست و اراده خداوند برای ما قدمی بردارد، این اولین مرتبه ایمان است که ما از خلق برمیگردیم و به سوی خالق رو میکنیم.مرتبه بالاتر این است که ما از حاجتخواهیهای مادی فراتر میرویم و از خداوند طلب معنویات میکنیم، طلب معرفت و بینش میکنیم، این خواستهها یعنی ما رشد کردهایم و دنیا و مافیها برای ما کوچک شدهاند. نه اینکه نخواهیم، بلکه ارزش دلبستگی برای ما ندارند. ما میخواهیم به بالاتر از دنیا برسیم، می خواهیم خود و خدای خود را بشناسیم.این دعا ارزشمندترین دعاهاست، دعایی که برای شناخت و معرفت و در نتیجه عاقبت بهخیری باشد.
ماه رمضان ماه گشودهشدن درهای رحمت خداوند است، در ماه رمضان دعاها مستجاب میشود، ماه رمضان، ماه همصحبتی عبد با معبود است، ماه خواستنها و اجابتهاست، هنگامیکه حجابها و موانع میان ما و خدایمان برداشته میشود. پیامبر(ص) فرمود: درهاى آسمان در شب اوّل ماه رمضان گشوده مى شود و تا آخرین شب این ماه بسته نمىشود. (بحارالأنوار:96/344/8 ) آیتا... حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) در شرح این حدیث فرمودند: «...در روایت تعبیر به «ابواب» شده است... یعنی تمام حجابها از طرف خداوند نسبت به بندگانش برداشته میشود، هیچ حجابی نیست، تمام دربها باز است، هر تقاضایی که متناسب با دری باشد، به خداوند متعال میرسد، چه مادی چه معنوی ....و نتیجه آن این است که این تقاضاها بیجواب نمیماند، به تعبیری امروزی به بایگانی نمیرود، مستقیم به خود خداوند میرسد. ...».پیامبر اکرم(ص) در خطبه شعبانیه فرمودند: «.....اعمال شما در آن (ماه رمضان) پذیرفته است و دعاهای شما مستجاب، پس، از پروردگار خویش با نیتهای راستین و دلهای پاک، بخواهید كه توفیق روزه این ماه و تلاوت قرآن در آن را به شما عنایت فرماید.» (وسائل الشیعه ج: 10 ص : 314)در این خطبه رسول خدا(ص) خطاب به ما میفرمایند دعای شما مستجاب است. بنابر مقدماتی که گفتیم نتیجه میگیریم که ماه مبارک رمضان، فرصت طلایی دعا کردن و جواب گرفتن است. حاجات ما به آسمان میروند و مستجاب شده برمیگردند، اگر تأخیری در استجابت دیدیم ناامید نشویم چرا که خداوند حکیم بهتر میداند که صلاح ما چیست، به هر حال استجابت دعاها حتمی است، پس در این ماه عزیز، از هر فرصتی برای دعاکردن استفاده کنیم، چه در طلب حاجات مادی چه معنوی. امام علی(ع) میفرماید:«خداوند کلید گنجینهها(ی رحمتش) را در دستان تو قرار داده است که به تو اجازه داده از او درخواست کنی تا هرگاه بخواهی، درهای نعمتش را با دعا بگشایی و بارش باران رحمتش را طلب نمایی؛ پس اگر اجابت دعایت به تأخیر افتاد، این تأخیر تو را ناامید نسازد».( نهجالبلاغه ، نامه 31)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان