13 مهر 1394, 13:51
آیت الله لنکرانى، در هر دو جبهه اعتقادى و نظامى، بارها غیرت دینى خود را به نمایش گذاشت.
در دوران ستمشاهى، وقتى باخبر شد که در کتاب هاى درسى (تعلیمات دینى) عربستان سعودى، مطالبى خلاف واقع در مدح یزید بن معاویه براى دانش آموزان نوشته شده از شدّت تعصب دینى، آزرده خاطر شد به طورى که شبها نمى توانست بخوابد و همواره در تکاپو و چاره اندیشى بود تا این که علامه سید مرتضى عسکرى را به حضور طلبید و او مقاله اى در رد آن مطالب تحریف آمیز از کتابهاى اهل سنت تهیه و براى وزارت فرهنگ عربستان ارسال کرد. این اقدام، مؤثر واقع شد و آن مطالب از برنامه درسى تعلیمات دینى عربستان حذف گردید.[58]
در طول هشت سال دفاع مقدّس با این که بیش از صد سال داشت و وضع جسمى و مزاجى و کهولت سنى امانش را گرفته بود، اما از نظر روحى خود را یک سرباز و بسیجى جوان و در خط مقدم جبهه مى دانست و همیشه نگران سرنوشت جنگ بود. گاهى طى ارسال نامه هایى به مسؤولین دفاع مقدس، توصیه ها و رهنمودهایى به آنان مى داد که محتواى هر کدام نشان از آگاهى او به برخى فنون نظامى و جنگ تبلیغاتى و از همه مهمتر، حکایت از دردمندى و غیرت دینى این فقیه فداکار دارد.[59]
وقتى شهر خرمشهر آزاد شد، درحالى که بسیار خوشحال بود، نامه اى به سرهنگ سلیمى (وزیر دفاع وقت) نگاشت و در آن تأکید کرد: بایستى عملیات به طور زنجیره اى و گسترده دنبال شود و هرگز نباید فرصت نفس کشیدن را به دشمن متجاوز داد و اخطار کرد که اگر لحظه اى سستى و غفلت شود، دیگر به هیچ وجه طعم پیروزى را نخواهیم چشید.[60]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان