13 مهر 1394, 13:51
با رحلت مرجع بزرگوار حضرت آیت الله العظمى سید ابوالحسن اصفهانى مرجعیت گوهر یگانه بروجرد فراگیر شد و مؤمنان از هر سو به آن فقیه وارسته مراجعه کردند.
ناگفته پیداست که عنایات و تأییدات الهى در رویکرد عمومى به آن فقیه وارسته نقشى سبز داشت. خاطره ها و سخنان بر جاى مانده از دانشوران آن روزگار نشان مى دهد که آفتاب رخشان سلسله طباطبایى زیر باران پیوسته امدادها و عنایتهاى فرامادى قرار داشت. براى مثال حضرت آیت الله حاج شیخ على اکبر نهاوندى، که خود از بزرگان روحانیت شیعه بشمار مى آمد، پس از وانهادن محراب خویش به مرجع بروجردى به نجف شتافت.
مرجع شیعیان جهان، حضرت آیت الله العظمى سید ابوالحسن اصفهانى، که از بیمارى رنج مى برد، جناب نهاوندى را مأمور اقامه جماعت کرد. شیخ نهاوندى دنباله این ماجرا را چنین بیان کرده است :
شب اولى که به جاى ایشان براى خواندن نماز جماعت رفتم، وقتى بر سجاده قرار گرفتم، آوایى شنیدم که گفت «عظمت ولدى عظمتک» - فرزندم را بزرگ داشتى من نیز تو را بزرگ داشتم - برگشتم، به همه سو نگاه کردم، مردم در صفهاى جماعت نشسته بودند، کسى جز من پیام غیبى را در نیافته بود([19]).
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان