13 مهر 1394, 13:51
یکى از ویژگى هاى بارز و برجسته زندگى این عالم ربّانى، بى نیازى از دیگران و ساده زیستى وى بوده است. ملاّ عبدالکریم گزى از معاصرین وى مى نویسد:
«در نهایت استغناء و زهد زندگى مى فرمود.»[58]
صاحب کتاب رجال اصفهان مى نویسد:
«در نهایت استغناء و بزرگ طبعى زندگى مى نمود. منزل او یکى از حجره هاى مدرسه صدر بود. سادگى و قناعت و زهد در زندگى او بسیار مشاهده مى شد و اعتنایى به قیود و تعنّیات نداشت.»[59]
سید مصلح الدّین مهدوى در این باره مى نویسد:
«در زهد و تقوى و اعراض از مردم دنیا و عدم توجه به اغنیا، بى نظیر بود.»[60]
شیخ آقا بزرگ تهرانى در این باره مى نویسد:
«زندگى ساده اى داشت و با زهد و پارسایى مى زیست.»[61]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان