14 مهر 1394, 11:47
شیخ آقا بزرگ تهرانی درباره ی اوصاف و کمالات وی می نویسد:
«نبوغ و پشتکار او موجب شد تا آوازه ی علمی اش در جوانی، شهره ی حوزه ی علمیه ی نجف شود. او در بین هم کلاسی هایش به عمق فکر و دقت نظر معروف بود. همیشه در سلام گفتن بر دیگران پیشی می گرفت و به کوچک و بزرگ احترام می کرد. او در راه ایجاد اسلوب نو و پویا در نظام حوزه ی علمیه ی نجف، کوشش بسیار کرد. بیش از هشتاد سال از عمرش می گذشت و هنوز شاداب به تعلیم دانش پژوهان و آشنا کردن آنان با راه های خداشناسی و پرهیزگاری مشغول بود تا این که در سال 1373 قمری به دیدار خداوند شتافت.
آنان با مرگ او مدارس علمیّه ی نجف سیاهپوش شد. بسیاری از مردم نجف، بویژه دانشجویان و استادان حوزه، در تشیع پیکر پاکش اشک ریختند. مراجع تقلید نجف برای او مجلس فاتحه گرفتند.»[17]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان