14 مهر 1394, 11:47
علامه محمد تقی مجلسى درباره استادش مى نویسد: «او بلندمرتبه و والامقام بود و حافظه اى سرشار داشت. من کسى را مانند او در کثرت علوم و وفور فضل و بلندى مرتبه ندیده ام.»([1])
تواضع و آزاد منشى او در برابر شاگردان خویش، حتى کسانى چون محمد تقى جوان، بر جذابیت و محبوبیت او نزد محمد تقى افزوده بود. محمد تقى مجلسى خود نقل مى کند آن هنگام که هنوز بالغ نشده بود در درس شیخ بر او اشکالى علمى وارد کرد و شیخ نیز پس از آنکه گفتار محمد تقى را حق یافت از نظر خود دست برداشت و آن سخن را تأیید کرد.([2])
[1] - بحار الانوار، ج102، ص111.
[2] - مرحوم محمد تقى مجلسى خود نقل مى کند آن هنگام که هنوز به سن بلوغ نیز نرسیده بود، در درس شیخ، بر او اشکالى علمى وارد کرد و شیخ نیز پس از آنکه حرف مجلسى را حق یافت از نظر خود دست برداشت و گفته محمد تقى را در حضور شاگردان تأیید نمود. (روضة المتقین، ج14، ص404).
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان